9 Bijbelteksten over vasten


De veertigdagentijd is van oudsher een periode van bezinning in de aanloop naar Pasen. Deze periode wordt ook wel de vastentijd genoemd; mensen zeggen ‘nee’ tegen iets zodat ze meer tijd en aandacht hebben om ‘ja’ te zeggen tegen God.
Dicht bij God
Mozes eet veertig dagen en nachten niet, terwijl God een verbond sluit met hem en het volk. Je zou denken dat Mozes hierna verzwakt en uitgeput moet zijn, maar het tegendeel is waar: hij glanst! (Exodus 34:29-35).
Jezus in de woestijn
Ook Jezus eet veertig dagen en nachten niet. Van hem lezen we wel dat Hij honger had, maar toch stelt Hij geestelijk voedsel boven alles: Gods woord doet leven.
Door te vasten verleg je je aandacht van je lichamelijke verlangens naar je geestelijke verlangens. Het helpt je om je gevoelens en gedachten op God te richten en naar zijn wil te zoeken.
Rouwen en smeken
In de Bijbel gaat vasten vaak samen met rouw; er is iets verkeerd gegaan of gedaan, en door te vasten zoekt men Gods nabijheid.
Vasten kan een manier zijn om troost, vergeving of rust te vinden bij God.
Na een periode van gebed en inkeer vinden mensen in de Bijbel keer op keer de bereidheid om Gods wil te volgen.
Het ware vasten
Vroeger lieten mensen soms maar wat graag zien hoe goed ze aan het vasten waren. Ze zagen er extra grauw en somber uit. Maar vasten is iets tussen God en jou. Het draait om Hem.
Wanneer je je dan zo richt op het luisteren naar Gods stem, mag je ook horen wat Hij wenst voor de mensen om je heen. Hoe kun jij je deze veertigdagentijd om je medemens bekommeren?