De laatste berichten

Op 4 oktober is het dierendag. Een dag om je huisdier – als je dat hebt – extra te verwennen, maar ook om stil te staan bij hoe we ons verhouden tot dieren als medebewoners van Gods schepping. Wat zegt de Bijbel hierover?

Matthijs de Jong beantwoordt de vraag om wat voor soort heersen het gaat in Genesis 1:26-28.

In de Bijbel heeft de schepping twee gezichten, schrijft Jan J. Boersema.

Eva van Urk-Coster schrijft over ecologische Bijbellezen: in de Bijbel gaat het om de hele geschapen aardse werkelijkheid, inclusief de dieren.

Jürgen Zangenberg selecteerde negen foto’s uit zijn collectie van landschappen in Israël.

Volgens het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap leest bijna de helft van hen die zich christen noemen, weinig of niet in de heilige Schriften. Hoe kan ons leven en dat van onze gezinsleden dan ooit onder de heilzame, confronterende invloed van Gods Woord komen?

Hoe ervaren mensen de relevantie van de Bijbel, wanneer en waarom gaat de Bijbel open, en wat voor impact heeft dat op zijn lezers? Het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap doet regelmatig onderzoek naar deze en andere vragen rond de positie en de impact van de Bijbel. In 2022 is dit onderzoek voor het eerst niet alleen in Nederland maar ook in Vlaanderen uitgevoerd.

Hier vind je alle teksten uit de Bijbel van de uitvaartdienst in de NBV21.

In een gesprek met Rieuwerd Buitenwerf, directeur van het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap (NBG), vertelde hij dat toegang tot de Bijbel in ons land geen probleem is, wie wil kan immers vrij eenvoudig een exemplaar aanschaffen. Het probleem van ons land is de relevantie van de Bijbel. Daarom organiseert het NBG in samenwerking met MissieNederland een inspiratiedag met als thema 'de Bijbel open in de 21e eeuw'.

Zaterdagochtend hoorde ik dat Karel Eykman was overleden. Hij was de schrijver van de kinderBijbel van mijn jeugd, 'Woord voor Woord' (WvW). Die Bijbel is letterlijk helemaal stukgelezen. En nog steeds vind ik het een fantastische kinderBijbel. Vanwege de manier van vertellen, maar ook omdat Eykman op subtiele wijze handvatten geeft richting de relevantie van de verhalen in onze tijd.

Deze week ben ik bij de assemblee van de Wereldraad van Kerken. Meer dan 4000 christenen vanuit de hele wereld spreken met elkaar over belangrijke thema’s. De Wereldraad van Kerken heeft als doel de eenheid tussen christenen te bevorderen en een maatschappelijk geluid te laten horen. Eén van de meest urgente thema’s deze week is de oorlog tussen Rusland en Oekraïne. Die is door de Wereldraad al verschillende keren afgekeurd: ‘Oorlog is nooit een oplossing.’

Vorige week namen we afscheid van Kees de Kort (1934-2022), de ‘Dick Bruna van de Bijbelverhalen’. Een groot kunstenaar die Bijbelverhalen vertolkte in eenvoudige tekeningen. Wereldwijd groeiden generaties op met zijn illustraties uit de kleine boekjes 'Wat de Bijbel ons vertelt' en de 'KijkBijbel'. Wat is de kracht van zijn werk en hoe kan het dat zijn oeuvre zo veel impact heeft gehad op het Bijbelgebruik in de afgelopen vijftig jaar?

Ooit woonde ik een jaar in Engeland. De eerste zondag daar voelde ik me nogal ontheemd. Gelukkig verbleef ik vlakbij een kerk waar ’s middags een dienst was. Ik werd hartelijk welkom geheten, ik bad met een medechristen en ik wist: dit is mijn familie; dit is mijn thuis. Wat de verschillen tussen ons ook zijn.

De gedachte dat strijd bij Gods schepping hoort is afwezig in Genesis 1.

Als er geen wolkje te bekennen is, heeft het dan wel zin om te bidden om regen? En vrágen we niet erg veel van God in onze gebeden? Nu we een kurkdroge zomer meemaken – de derde binnen vijf jaar – irriteer ik me aan mijn eigen manier van bidden. Ik begin te ontdekken dat het anders kan. Onwennig is dat wel.

Zo veel mensen zoeken naar rust. Rust van werk, school, kinderen, relaties en het alsmaar moeten. We leggen zo veel druk op ons leven en onze relaties dat we in disbalans kunnen raken. Het is dan belangrijk om te zoeken naar échte rust. Kerkvader Augustinus schreef begin vijfde eeuw al: ‘Onrustig is mijn hart, tot het rust vindt bij U, mijn Heer.’ Dat haalde hij uit Psalm 62. Maar hoe kóm je daar, bij die rust?

Als kind was ik misdienaar. De beloning voor het helpen in de kerk was het zogenaamde misdienaars-reisje. Alle misdienaars met mijnheer pastoor gingen dan naar de Efteling. Ik vond dat passend. Een misdienaars-reisje naar een voetbalwedstrijd had ik minder goed begrepen. De kinderBijbel lag op mijn nachtkastje als vanzelfsprekend naast mijn sprookjesboeken. Sommige mensen noemen de Bijbel ook een sprookjesboek. Wat zou je tegen hen zeggen?

Het is een bekend verhaal. Jakob vlucht voor zijn tweelingbroer Esau. Hij heeft de zegen voor de eerstgeborene aan hun blinde vader Isaak ontfutseld door zich voor te doen als zijn nét iets oudere broer. Esau is woest. ‘Ik zál hem!’ Moeder Rebekka vreest voor het leven van haar jongste en stuurt hem naar haar broer Laban in Haran. En dan krijgt Jakob zijn beroemde droom. Maar waar gebeurt dit precies?

Sinds mijn bezoek aan Brazilië heeft het woord ‘Bijbelvertaling’ voor mij een nieuwe klank gekregen. Ook met sociale projecten geeft men daar vorm aan de Bijbelse boodschap van hoop voor ieder mens. ‘Pas op het moment dat de Bijbelse boodschap zó tastbaar wordt, is de vertaling af’, is de overtuiging daar. ‘Je kunt mensen niet Gods zegen toewensen zonder ook zelf te laten zien dat je je ook voor recht inspant’, zei de directeur van de Sociedade Bíblica do Brasil me.