Vandaag begint de ‘Stille’ of ‘Goede’ week: de week in de aanloop naar Jezus’ dood en opstanding. Eigenlijk is het een rare naam, want wat is er nou goed aan een week waarin steeds fellere confrontaties, verraad, vernedering en een marteldood centraal staan? Uiteindelijk blijft van de mensen die geboeid naar Jezus hebben geluisterd alleen een klein groepje van de meest trouwe leerlingen – mannen en vrouwen – over wanneer Hij aan het kruis hangt.
Wij zitten in een luxepositie: we hebben het laatste hoofdstuk al gelezen. Een hoofdstuk, bijna te mooi om waar te zijn. Maar de leerlingen moeten het doen met wat ze de laatste jaren en vooral de laatste dagen met Jezus hebben meegemaakt. En als je de betekenis van het laatste hoofdstuk echt goed tot je wil laten doordringen, kun je het beste eventjes in hun voetstappen lopen. Probeer het eens uit: laat de juichende mensen, de gepikeerde wetsleraren, het beangstigende visioen van een wereld die in brand staat, de soms strenge en soms liefdevolle woorden van Jezus, en ten slotte je eigen grote en kleine verraad nog eens de revue passeren. En probeer om daarbij niet te blijven hangen bij de overbekende frases (‘dit is mijn lichaam’ … ‘Vader, vergeef hun…’, ‘Het is volbracht…’), maar om je mee te laten nemen in het hele verhaal. Daar is even wat tijd voor nodig – Jezus had nogal wat te vertellen in de dagen voor zijn dood – maar het is wel de moeite waard. Jezus komt dan naar voren als radicaler, woedender, doelgerichter, maar vooral ook liefdevoller en bezorgder om zijn volgelingen dan in de teksten die we met Pasen vaak in de kerk lezen. En dat is best iets om stil van te worden…

Luister naar deze aflevering