Dag 79 / Luc. 1-2

₁Nadat reeds velen zich tot taak hebben gesteld om verslag te doen van de gebeurtenissen die zich in ons midden hebben voltrokken, ₂en die ons zijn overgeleverd door degenen die vanaf het begin ooggetuigen zijn geweest en dienaren van het Woord zijn geworden, ₃leek het ook mij goed om alles van de aanvang af nauwkeurig na te gaan en deze gebeurtenissen in ordelijke vorm voor u, hooggeachte Theofilus, op schrift te stellen, ₄om u te overtuigen van de betrouwbaarheid van de zaken waarin u onderricht bent.

₅Toen Herodes koning van Judea was, leefde er een priester die Zacharias heette en tot de priesterafdeling van Abia behoorde. Zijn vrouw, Elisabet, stamde af van Aäron. ₆Beiden waren rechtvaardig in Gods ogen en leidden een onberispelijk leven, geheel volgens de geboden en wetten van de Heer. ₇Ze hadden geen kinderen, want Elisabet was onvruchtbaar, en beiden waren al op leeftijd.

₈Toen de afdeling van Zacharias aan de beurt was om de priesterdienst te vervullen, ₉werd er volgens het gebruik van de priesters geloot en werd Zacharias aangewezen om het reukoffer op te dragen in het heiligdom van de Heer. ₁₀De samengestroomde menigte bleef buiten staan bidden terwijl het offer werd gebracht. ₁₁Opeens verscheen hem een engel van de Heer, die aan de rechterkant van het reukofferaltaar stond. ₁₂Zacharias schrok hevig bij het zien van de engel en hij werd door angst overvallen. ₁₃Maar de engel zei tegen hem: ‘Wees niet bang, Zacharias, je gebed is verhoord: je vrouw Elisabet zal je een zoon baren, en je moet hem Johannes noemen. ₁₄Vreugde en blijdschap zullen je ten deel vallen, en velen zullen zich over zijn geboorte verheugen. ₁₅Hij zal groot zijn in de ogen van de Heer, en wijn of bier zal hij niet drinken. Hij zal vervuld worden van de heilige Geest terwijl hij nog in de schoot van zijn moeder is, ₁₆en hij zal velen uit het volk van Israël naar de Heer, hun God, terugbrengen. ₁₇Hij zal voor Hem uit gaan met de geest en de kracht van Elia, om ouders met hun kinderen te verzoenen en om van zondaars rechtvaardigen te maken, en zo zal hij voor de Heer een volk gereedmaken.’

₁₈Zacharias vroeg aan de engel: ‘Hoe kan ik weten of dat waar is? Ik ben immers een oude man en ook mijn vrouw is al op leeftijd.’ ₁₉De engel antwoordde: ‘Ik ben Gabriël, die altijd in Gods nabijheid is, en ik ben uitgezonden om je dit goede nieuws te brengen. ₂₀Maar omdat je geen geloof hebt gehecht aan mijn woorden, die op de voorbestemde tijd in vervulling zullen gaan, zul je stom zijn en niet kunnen spreken tot de dag waarop dit alles gaat gebeuren.’

₂₁De menigte stond buiten op Zacharias te wachten, en de mensen vroegen zich af waarom hij zo lang in het heiligdom bleef. ₂₂Maar toen hij naar buiten kwam, kon hij niets tegen hen zeggen. Ze begrepen dat hij in het heiligdom een visioen had gezien; hij maakte gebaren tegen hen, maar spreken kon hij niet. ₂₃Toen zijn tempeldienst voorbij was, ging hij terug naar huis.

₂₄Korte tijd later werd zijn vrouw Elisabet zwanger. Ze leefde vijf maanden lang in afzondering en zei bij zichzelf: ₂₅De Heer heeft zich mijn lot aangetrokken. Hij heeft dit voor mij gedaan opdat de mensen me niet langer verachten.

₂₆In de zesde maand zond God de engel Gabriël naar de stad Nazaret in Galilea, ₂₇naar een meisje dat was uitgehuwelijkt aan een man die Jozef heette, een afstammeling van David. Ze heette Maria en ze was nog maagd. ₂₈Gabriël ging haar huis binnen en zei: ‘Gegroet Maria, je bent begenadigd, de Heer is met je.’ ₂₉Ze schrok hevig bij het horen van zijn woorden en vroeg zich af wat die begroeting te betekenen had. ₃₀Maar de engel zei tegen haar: ‘Wees niet bang, Maria, God heeft je zijn gunst geschonken. ₃₁Luister, je zult zwanger worden en een zoon baren, en je moet Hem Jezus noemen. ₃₂Hij zal een groot man worden en Zoon van de Allerhoogste worden genoemd, en God, de Heer, zal Hem de troon van zijn vader David geven. ₃₃Tot in eeuwigheid zal Hij koning zijn over het volk van Jakob, en aan zijn koningschap zal geen einde komen.’

₃₄Maria vroeg aan de engel: ‘Hoe zal dat gebeuren? Ik heb immers nog geen gemeenschap met een man.’ ₃₅De engel antwoordde: ‘De heilige Geest zal over je komen en de kracht van de Allerhoogste zal je als een schaduw overdekken. Daarom zal het kind dat geboren wordt, heilig worden genoemd en Zoon van God. ₃₆Luister, ook je familielid Elisabet is zwanger van een zoon, ondanks haar hoge leeftijd. Ze is nu, ook al hield men haar voor onvruchtbaar, in de zesde maand van haar zwangerschap, ₃₇want voor God is niets onmogelijk.’ ₃₈Maria zei: ‘De Heer wil ik dienen: laat er met mij gebeuren wat u hebt gezegd.’ Daarna liet de engel haar weer alleen.

₃₉Kort daarop reisde Maria in grote haast naar het bergland, naar een stad in Juda, ₄₀waar ze het huis van Zacharias binnenging en Elisabet begroette. ₄₁Toen Elisabet de groet van Maria hoorde, sprong het kind op in haar schoot; ze werd vervuld van de heilige Geest ₄₂en riep luid: ‘De meest gezegende ben je van alle vrouwen, en gezegend is de vrucht van je schoot! ₄₃Wie ben ik dat de moeder van mijn Heer naar mij toe komt? ₄₄Toen ik je groet hoorde, sprong het kind van vreugde op in mijn schoot. ₄₅Gelukkig is zij die geloofd heeft dat de woorden van de Heer in vervulling zullen gaan.’

₄₆Maria zei:

₅₇Toen de dag van haar bevalling was aangebroken, bracht Elisabet een zoon ter wereld. ₅₈Haar buren en verwanten hoorden hoe barmhartig de Heer voor haar was geweest, en ze verheugden zich samen met haar. ₅₉Op de achtste dag kwamen ze het kind besnijden, en ze wilden het Zacharias noemen, naar zijn vader. ₆₀Maar zijn moeder zei: ‘Nee, Johannes zal hij heten!’ ₆₁Ze zeiden tegen haar: ‘Er is niemand in je familie die zo heet.’ ₆₂Ze beduidden zijn vader te laten weten hoe hij het kind wilde noemen. ₆₃Hij vroeg om een schrijftablet en schreef erop: ‘Johannes is zijn naam.’ Iedereen was verbaasd. ₆₄En meteen werd zijn tong losgemaakt en zijn mond geopend, en hij begon te spreken en God te loven. ₆₅Alle omwonenden waren diep onder de indruk, en in heel het bergland van Judea werden deze gebeurtenissen besproken. ₆₆Ieder die het hoorde bleef erover nadenken en vroeg zich af: Hoe zal het verdergaan met dit kind? Want de hand van de Heer steunde hem.

₆₇Zijn vader Zacharias werd vervuld van de heilige Geest en sprak deze profetie:

₁In die tijd kondigde keizer Augustus een decreet af dat alle inwoners van het rijk zich moesten laten inschrijven. ₂Deze eerste volkstelling vond plaats tijdens het bewind van Quirinius over Syrië. ₃Iedereen ging op weg om zich te laten inschrijven, ieder naar de plaats waar hij vandaan kwam. _4-5Ook Jozef ging op weg om zich te laten inschrijven. Samen met Maria, zijn aanstaande vrouw, die zwanger was, reisde hij van de stad Nazaret in Galilea naar Judea, naar de stad van David die Betlehem heet, aangezien hij van David afstamde. ₆Terwijl ze daar waren, brak de dag van haar bevalling aan, ₇en ze bracht een zoon ter wereld, haar eerstgeborene. Ze wikkelde Hem in doeken en legde Hem in een voederbak, omdat er voor hen geen plaats was in het gastenverblijf.

₈Niet ver daarvandaan brachten herders de nacht door in het veld, ze hielden de wacht bij hun kudde. ₉Opeens stond er een engel van de Heer bij hen en werden ze omgeven door de stralende luister van de Heer, zodat ze hevig schrokken. ₁₀De engel zei tegen hen: ‘Wees niet bang, want ik kom jullie goed nieuws brengen dat grote vreugde betekent voor heel het volk: ₁₁vandaag is in de stad van David jullie redder geboren. Hij is de messias, de Heer. ₁₂Dit zal voor jullie het teken zijn: jullie zullen een pasgeboren kind vinden dat in doeken gewikkeld in een voederbak ligt.’ ₁₃En plotseling voegde zich bij de engel een groot hemels leger dat God prees met de woorden:

₂₁Toen er acht dagen verstreken waren en Hij besneden zou worden, kreeg Hij de naam Jezus, die de engel had genoemd nog voordat Hij in de schoot van zijn moeder was ontvangen.

₂₂Toen de tijd van hun onreinheid volgens de wet van Mozes ten einde was, brachten ze Hem naar Jeruzalem om Hem aan de Heer aan te bieden, ₂₃zoals is voorgeschreven in de wet van de Heer: ‘Elke eerstgeboren zoon moet aan de Heer worden toegewijd.’ ₂₄Ook wilden ze het offer brengen dat de wet van de Heer voorschrijft: een koppel tortelduiven of twee jonge gewone duiven.

₂₅Er woonde toen in Jeruzalem een zekere Simeon. Hij was een rechtvaardig en vroom man, die uitzag naar de tijd dat God Israël vertroosting zou schenken, en de heilige Geest rustte op hem. ₂₆Het was hem door de heilige Geest geopenbaard dat hij niet zou sterven voordat hij de messias van de Heer zou hebben gezien. ₂₇Gedreven door de Geest kwam hij naar de tempel, en toen Jezus’ ouders hun kind daar binnenbrachten om met Hem te doen wat volgens de wet gebruikelijk is, ₂₈nam hij het in zijn armen en loofde hij God met de woorden:

₃₆Er was daar ook een profetes, Hanna, de dochter van Fanuel, uit de stam Aser. Ze was hoogbejaard; vanaf haar huwbare leeftijd had ze zeven jaar met haar man geleefd, ₃₇en ze was nu al vierentachtig jaar weduwe. Ze was altijd in de tempel, waar ze God dag en nacht diende met vasten en bidden. ₃₈Op dat moment kwam ze naar hen toe, bracht hulde aan God en sprak over het kind met allen die uitzagen naar de bevrijding van Jeruzalem.

₃₉Toen ze alles overeenkomstig de wet van de Heer hadden gedaan, keerden ze terug naar Galilea, naar hun woonplaats Nazaret. ₄₀Het kind groeide op, werd sterk en was vervuld van wijsheid; Gods genade rustte op Hem.

₄₁Zijn ouders gingen jaarlijks voor het pesachfeest naar Jeruzalem. ₄₂Toen Hij twaalf jaar was, maakten ze weer hun gebruikelijke pelgrimstocht. ₄₃Na afloop van het feest vertrokken ze naar huis, maar Jezus bleef in Jeruzalem achter zonder dat zijn ouders het wisten. ₄₄In de veronderstelling dat Hij zich bij het reisgezelschap bevond, reisden ze een hele dag voordat ze Hem overal onder hun verwanten en bekenden begonnen te zoeken. ₄₅Toen ze Hem niet vonden, keerden ze terug naar Jeruzalem om Hem daar te zoeken. ₄₆Na drie dagen vonden ze Hem in de tempel, waar Hij tussen de leraren zat, terwijl Hij naar hen luisterde en hun vragen stelde. ₄₇Allen die Hem hoorden stonden versteld van zijn inzicht en zijn antwoorden. ₄₈Toen zijn ouders Hem zagen, waren ze ontzet, en zijn moeder zei tegen Hem: ‘Kind, wat heb Je ons aangedaan? Je vader en ik hebben met angst in het hart naar Je gezocht.’ ₄₉Maar Hij zei tegen hen: ‘Waarom hebt u naar Me gezocht? Wist u niet dat Ik in het huis van mijn Vader moest zijn?’ ₅₀Maar ze begrepen niet wat Hij tegen hen zei. ₅₁Hij reisde met hen terug naar Nazaret en was hun gehoorzaam. Zijn moeder bewaarde alles wat er met Hem gebeurd was in haar hart. ₅₂Jezus groeide verder op en zijn wijsheid nam nog toe. Hij kwam steeds meer in de gunst bij God en de mensen.