Een lang verwachte herder

Via de profetieën van Micha, het verhaal van de Moabitische Ruth, de belofte aan herderkoning David, en de psalm over God als herder, zijn we eindelijk uitgekomen bij Jezus.
Het is geen toeval dat Jezus Zichzelf de goede herder noemt. Het beeld op zich is al krachtig genoeg, maar het krijgt extra betekenis tegen de achtergrond van profetische teksten waarin de slechte herders – de leiders in de tijd van de profeten – worden afgezet tegen de goede herder die God zal sturen, of die Hij zelf is.

Uit de manier waarop Jezus over zijn schapen praat, spreekt vertrouwen en intimiteit. Het ligt voor de hand om daarbij aan een beperkte groep te denken, en voor de mensen in zijn tijd was het niet meer dan logisch dat het om de joden ging. Maar Jezus werpt zijn net breder uit. Hij komt uit en voor Israël, maar ook voor alle andere volken. Sterker nog: volgens Paulus vallen scheidslijnen tussen mensen weg waar we onze identiteit in Christus vinden (Galaten 3:28-29).

Heb jij dat laatste wel eens ervaren?