Een échte vijand

Als je de hoofdstad van Jordanië bezoekt, Amman, dan zie je in het midden van de stad een grote heuvel liggen, de oude citadel. Je vindt daar de opgravingen van de oude Romeinse stad Filadelfia, die daarvoor Rabbat Ammon of Rabba heette. Het was in de tijd van de koninkrijken Juda en Israël de hoofdstad van de Ammonieten. In de naam Amman hoor je trouwens de link nog doorklinken. Op die citadel zijn ook restanten teruggevonden van de oude stad uit de tijd voor de Babylonische ballingschap. Er was grote rivaliteit tussen de Israëlieten en de Ammonieten, er werd strijd gevoerd en dat hoor je geregeld terug in de Bijbel.

De Bijbel kent natuurlijk veel profetische teksten, en voor veel voorgangers én kerkgangers is het soms lastig die toe te passen in het nu. Persoonlijk vind ik het ook wel eens lastig. Maar het hielp mij om op de plaats te zijn waar de Ammonieten gewoond hebben. Want ik realiseerde me daar dat veel van deze prachtige, beeldrijke poëtische teksten verwijzen naar iets in de dagelijkse werkelijkheid van de profeet. Rabbat Ammon bestond gewoon, en het lag waar nu Amman ligt. De Israëlieten hadden last van de Ammonieten, en in deze profetie belooft God dat Hij ze zal helpen.

De Bijbel is een geestelijk boek, gaat over geloof, over God, over de Geest. Maar het gaat óók over ons dagelijks leven. In de tijd van de Israëlieten over de strijd die ze moesten voeren met de omringende volken, maar ook over tochten die ze moesten maken door de wildernis of over zee, over hoe ze thuis met God konden leven. Zo concreet in die geschiedenis, in dat land te zijn, helpt mij weer te zien dat de Bijbel ook nu nog gaat over hoe God elke dag bij ons is – gewoon in ons huis, op de fiets, op reis, op school, op het werk!

Voor welke situatie, dichtbij of ver weg, zou je graag zien dat God in actie komt?