God als rots
Bij het nadenken over deze laatste blog van het jaar 2024 bleef het woord ‘rots’ bij mij boven komen. Ik las het in mijn dagtekst in Psalm 71:3, maar het woord rots komt veel vaker voor in de Psalmen. Ook woorden als ‘vesting’, ‘burcht’ en ‘toevlucht’ komen regelmatig voor met betrekking tot God. Zoals in Psalm 31:3 en 4: ‘... wees voor mij een rots, een toevlucht, een vesting die mij redding biedt. U bent mijn rots, mijn vesting ...’
Deze psalmen zijn er maar twee van de vele liederen waarin iemand tot God om hulp roept. Vaak gaat het daarbij om hulp tegen vijanden die de dichter naar het leven staan, of om ziekte waaraan hij bijna ten onder gaat.
Mij schoot het woord rots vooral te binnen omdat de tijd waarin wij leven zo onrustig is. Het bijna afgelopen jaar was er helaas weer een van veel conflicten, in binnen- en buitenland. En op de drempel van een nieuw jaar kan angst je overvallen: waar gaat het allemaal heen?
En dan ons eigen, individuele bestaan: misschien is dat net zo onrustig en voelt het alsof er ‘oorlog’ in onszelf woedt. Soms zijn we onze eigen ergste vijand doordat we vastzitten aan dingen of gedachten die ons naar beneden zuigen. Misschien is er ziekte die een slechte prognose heeft.
Alstublieft, help!
Helpt het dan dat God een rots wordt genoemd? Een rots lijkt zo ongenaakbaar, er zit geen beweging in. Een rots is keihard, je kunt je erop stuklopen of aan bezeren.
Maar in de Psalmen is de rots juist een beeld van veiligheid, van toevlucht in tijden van nood. God is dan juist niet ongenaakbaar: Hij wordt aangeroepen als de Enige die kan redden uit de hand van vijanden. De dichter roept naar God met een smeekbede: red mij, help, bevrijd mij. Dat zijn woorden die vragen om actie: God, alstublieft, doe er wat aan! God is voor deze gelovige niet een hoog wezen dat van ver toekijkt, maar een God die bij zijn leven betrokken is. Hij is de ‘trouwe’, de betrouwbare God, op wie de dichter vertrouwt. Je kunt van God op aan, omdat Hij zich verbonden heeft aan mensen die het van Hem verwachten.
God heeft het goede voor met wie Hem eerbiedig dienen en liefhebben.
God-met-ons
Ik vind dat altijd een van de verbazingwekkendste gedachten in de Bijbel: dat onze God niet alleen hoogverheven is, de Schepper van hemel en aarde, maar juist bij gewone mensen wil horen. Dat klinkt deze weken ook door in de lofzangen van Zacharias en Maria: God heeft omgezien naar eenvoudige mensen die op Hem vertrouwen.
God zit niet werkeloos toe te kijken hoe wij aanmodderen in het leven van alledag. Hij heeft in zijn Zoon Jezus ons leven gedeeld. Jezus is als het ware met ons meegelopen en Hij deelt ons verdriet en onze blijdschap. God-met-ons, Immanuel.
Positieve uitkomst
Nog even terug naar Psalm 31. Die psalm kent – net als andere psalmen die zijn ontstaan in een situatie van grote nood – ook heel positieve elementen. Zoals in vers 22 en 23:
De schreeuw om hulp van de dichter is dus gehoord en God heeft ingegrepen.
In ons leven gebeurt dit niet altijd op de manier zoals wij graag zouden willen. Zieken worden niet altijd genezen, oorlogen worden niet altijd snel beslecht.
En toch ... God wil in elk geval een stuk vrede en rust geven in ons hart. We staan er niet alleen voor. Dat mogen we ook elkaar voorhouden, zoals de dichter van Psalm 31 dat aan het eind doet:
Neem die gedachte mee het nieuwe jaar in! God is een vaste rots.
Dr. Hetty Lalleman