Wat is een juk?

Een juk was een houten balk die gelegd werd op de nek en schouders van één of twee trekdieren, bijvoorbeeld ossen, paarden of ezels.

Het juk werd aan de nek van de dieren vastgemaakt met een halsband van hout, riet of touw. Het midden van het juk werd door middel van een touw of paal vastgemaakt aan het voorwerp dat de dieren moesten voorttrekken. Dat kon bijvoorbeeld een ploeg, een dorsslede of een wagen zijn.

Ook mensen konden een juk opgelegd krijgen, bijvoorbeeld een slaaf of een gevangene. Zo werd voorkomen dat hij ontsnapte.

Het (slaven)juk wordt in de Bijbel ook als metafoor gebruikt. Bijvoorbeeld als beeld voor de onderwerping en dienstbaarheid aan de koning of aan buitenlandse overheersers (Rechters 2:18, Jesaja 9:3).
Ook wordt het juk gebruikt als beeld voor de zware last die iemand te dragen heeft. In Matteüs 11:29-30 roept Jezus zijn volgelingen op om hem te volgen en zijn juk op zich te nemen, ’want mijn juk is zacht en mijn last is licht’.