Wie is Baäl?

Baäl is de naam van een van de bekendste Kanaänitische goden. Hij werd vereerd in grote delen van het Oude Nabije Oosten. De Bijbel maakt duidelijk dat hij ook onder de Israëlieten een populaire god was.

In Ugaritische teksten wordt Baäl uitgebreid beschreven. Hij troont in zijn paleis op de berg Safon, en is koning en rechter van de goden. Als god van weer en wind heeft hij macht over regen, storm, bliksem en donder. Hij zorgt voor de kringloop van de seizoenen en voor de jaarlijkse vruchtbare periode. Ook bewaart hij de orde door de machten van de chaos te verslaan. Dat zijn de zeegod Jammu en zijn helpers. Verder houdt hij Mot in bedwang, de god van de dood, die in de onderwereld woont. Zo is Baäl in de Ugaritische mythologie zelf heer van de onderwereld geworden, waar hij een deel van het jaar leeft.

Baäl werd in allerlei plaatselijke heiligdommen vereerd. Meestal ging het dan om slechts enkele kenmerken van de god. Zo kon Baäl bijvoorbeed vereerd worden als god van de onderwereld, als stormgod of als de beschermer van zeelieden.

Ook in Israël was Baäl een bekende god. De Israëlieten kenden verschillende verschijningsvormen van Baäl. Zo was er een Baäl van de Peor die door de Moabieten werd vereerd (Numeri 25:3-5), en een Baäl-Berit die een tempel had in Sichem (Rechters 8:33).
Verschillende teksten in de Bijbel maken duidelijk dat Baäl bij de Israëlieten zelfs heel populair was. Uit de verhalen over de profeet Elia en koning Achab blijkt dat er qua populariteit een competitie was tussen Baäl en de God van Israël (1 Koningen 18:21). Ook andere koningen dienden de god Baäl.

In het Oude Testament wordt de Baälscultus in Israël scherp veroordeeld. Door Baäl te dienen hadden de Israëlieten hun eigen God verlaten (zie onder andere Rechters 2:11-13 en 1 Koningen 16:31-32).
De koningen Jehu en Josia maakten een einde aan de verering van Baäl.