Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap

Klassieke profeten in het Oude Testament

Profeten uit de achtste en zevende eeuw voor Christus, de periode voor de ballingschap, worden vaak de ‘klassieke profeten’ genoemd. Deze profeten leefden in de tijd dat Israël een monarchie was. Hun namen zijn verbonden aan een aantal profetische boeken.
Het schema hieronder laat zien wie meestal als de klassieke profeten gezien worden, en in welke eeuw en in welk koninkrijk zij optraden:

Amos

8e eeuw voor Christus

Israël

Hosea

8e eeuw voor Christus

Israël

Micha

8e eeuw voor Christus

Juda

Jesaja

8e eeuw voor Christus

Juda

Sefanja

7e eeuw voor Christus

Juda

Jeremia

7e-6e eeuw voor Christus

Juda

Nahum

7e eeuw voor Christus

Juda

Habakuk

7e eeuw voor Christus

Juda

Ezechiël

7e eeuw voor Christus

Babylonië

hand-swipe-horizontalSwipe om alle gegevens te zien

De boodschap van de klassieke profeten

De klassieke profeten verkondigden in grote lijnen steeds dezelfde boodschap: Israël heeft God verlaten. De Israëlieten hebben zich niet gehouden aan de wetten die God hun gegeven heeft. Ze hebben andere goden gediend, terwijl ze alleen de Heer mochten dienen. Bovendien hebben ze hun medemensen niet goed behandeld. Daarom gaat God het volk straffen: hij zal rampen over Israël en Juda brengen.
Toch spreken de profeten ook over Gods liefde. Die liefde blijft bestaan ondanks de ontrouw van het volk. Af en toe gloort er dan ook hoop door de teksten heen: de hoop op het herstel van Israël.

Kenmerken van profetische teksten

De teksten van de klassieke profeten hebben verschillende kenmerken gemeenschappelijk:

  • De taal is poëtisch. Soms zijn uitspraken cryptisch, op het onbegrijpelijke af.
  • Een vaste formulering in de profetische boeken is de zin ‘zo spreekt de Heer’. Dat is een variant op een uitspraak die gebruikt werd door gewone boodschappers (die bijvoorbeeld een boodschap van een koning door moesten geven).
  • Profetische redevoeringen zijn vaak opgebouwd uit twee delen. In het eerste deel wordt het volk beschuldigd; in het tweede deel wordt – op grond van die beschuldiging – Gods oordeel over het volk aangekondigd. Het tweede gedeelte geeft alleen Gods woorden weer, terwijl er in het eerste gedeelte ruimte is voor de gevoelens en gedachten van de profeet zelf.

Het ontstaan van de profetische boeken

De profeten naar wie de profetische boeken vernoemd zijn, zijn niet de daadwerkelijke schrijvers van die boeken. Profeten schreven in de tijd vóór de ballingschap namelijk nog niet op wat ze verkondigden. De woorden van profeten werden door anderen opgeschreven. Het is vaak niet bekend wanneer dat precies gebeurde.

Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschapv.4.25.2
Volg ons