Dag 277 / 1Kron. 12-14, Pred. 10

₁Hier volgen degenen die zich in Siklag bij David aansloten toen hij zich voor Saul, de zoon van Kis, moest schuilhouden.

Onder deze vechtlustige medestrijders ₂waren ook stamgenoten van Saul uit Benjamin. Zij waren uitgerust met pijlen en bogen en met slingers, die ze zowel met de rechter- als met de linkerhand konden hanteren. ₃Hun aanvoerder was Achiëzer, de zoon van Semaä uit Gibea. Verder diens broer Joas; Jeziël en Pelet, de zonen van Azmawet; Beracha en Jehu uit Anatot; ₄Jismaja uit Gibeon, een van de dertig helden en tevens hun aanvoerder; ₅Jirmeja, Jachaziël, Jochanan en Jozabad uit Gedera; ₆Eluzai, Jerimot, Bealja, Semarja en Sefatja uit Charuf; ₇Elkana, Jissia, Azarel, Joëzer en Jasobam, nakomelingen van Korach; ₈en Joëla en Zebadja, de zonen van Jerocham uit Gedor.

₉Ook uit de stam Gad sloten zich dappere, ervaren krijgslieden bij David aan toen hij zich in rotsholen in de woestijn verschanst hield. Zij waren uitgerust met grote schilden en lansen. Ze waren vervaarlijk als leeuwen en snel als gazellen in de bergen. ₁₀Hun aanvoerder was Ezer; de tweede was Obadja, de derde Eliab, ₁₁de vierde Mismanna, de vijfde Jirmeja, ₁₂de zesde Attai, de zevende Eliël, ₁₃de achtste Jochanan, de negende Elzabad, ₁₄de tiende Jirmeja en de elfde Machbannai. ₁₅Deze mannen uit de stam Gad waren allen legeraanvoerders; de minste telde voor honderd en de sterkste voor duizend. ₁₆Zij waren het die in de eerste maand, toen de Jordaan buiten zijn oevers was getreden, de rivier overstaken en de bewoners van de valleien ten oosten en ten westen ervan op de vlucht joegen.

₁₇Op een keer kwamen enkele Benjaminieten en Judeeërs bij de schuilplaats van David. ₁₈David kwam naar buiten, ging voor hen staan en zei: ‘Als u met goede bedoelingen bij me bent gekomen, om mij te steunen, dan ben ik uw man. Maar als u van plan bent me aan mijn vijanden te verraden hoewel er geen enkel onrecht aan mijn handen kleeft, moge dan de God van onze voorouders zien wat mij wordt aangedaan en het vergelden.’ ₁₉Toen nam een geest bezit van Amasai, de aanvoerder van de dertig helden, en hij zei: ‘Voor u zijn wij gekomen, David! Wij steunen de zoon van Isaï! Vrede zij met u, en met hen die u steunen, want uw God steunt u.’ Daarop nam David hen in zijn troepen op en benoemde hij hen tot bevelhebbers.

₂₀Uit de stam Manasse liepen mensen naar David over toen hij met de Filistijnen tegen Saul ten strijde trok. Maar zij hebben de Filistijnen uiteindelijk niet geholpen. Na onderlinge beraadslaging stuurden de Filistijnse stadsvorsten David namelijk weg omdat ze dachten: Als hij overloopt naar zijn heer, Saul, kost ons dat de kop. ₂₁Toen David naar Siklag uitweek, waren de volgende Manassieten naar hem overgelopen: Adnach, Jozabad, Jediaël, Michaël, Jozabad, Elihu en Silletai, bevelhebbers over eenheden van duizend uit Manasse. ₂₂Zij allen waren dappere krijgslieden en steunden David in zijn strijd tegen gewapende benden. Ze werden tot bevelhebbers benoemd. ₂₃Elke dag opnieuw sloten zich mensen bij David aan om hem te steunen, en zo werd zijn leger geweldig groot.

₂₄Dit zijn de aantallen van de geoefende krijgers die zich in Hebron bij David voegden om Sauls koningschap op hem over te dragen, zoals de HEER had bevolen: ₂₅Judeeërs, uitgerust met grote schilden en lansen: 6800 gewapende mannen; ₂₆uit de stam Simeon: 7100 dappere krijgslieden; ₂₇van de Levieten: 4600 man, ₂₈onder wie Jojada, de leider van de nakomelingen van Aäron, met 3700 man, ₂₉en Sadok, een jonge krijgsman, met 22 legeraanvoerders uit de familie van zijn vader; ₃₀uit de stam Benjamin, de verwanten van Saul: 3000 man (tot dan toe was de meerderheid van Benjamin het huis van Saul trouw gebleven); ₃₁uit de stam Efraïm: 20.800 dappere krijgslieden, die bij hun families in hoog aanzien stonden; ₃₂uit de westelijke helft van de stam Manasse 18.000 man, officieel afgevaardigd om David tot koning uit te roepen; ₃₃uit de stam Issachar, waar men de tekenen des tijds goed aanvoelde en begreep welke koers Israël zou kiezen: 200 hoofden met hun stamgenoten onder hun bevel; ₃₄uit de stam Zebulon: 50.000 man parate troepen, uitgerust met allerlei soorten wapens, vechtlustig en vastberaden; ₃₅uit de stam Naftali: 1000 aanvoerders met 37.000 mannen bewapend met grote schilden en speren; ₃₆uit de stam Dan: 28.600 man parate troepen; ₃₇uit de stam Aser: 40.000 man parate troepen; ₃₈en van de overkant van de Jordaan, uit de stammen Ruben, Gad en de helft van Manasse: 120.000 man, uitgerust met allerlei soorten wapens en oorlogstuig.

₃₉Al deze geoefende krijgslieden waren naar Hebron gekomen, van ganser harte bereid om David te steunen en hem koning over heel Israël te maken, en ook de rest van Israël kwam, eensgezind, om David tot koning uit te roepen. ₄₀Drie dagen lang bleven ze bij David, genietend van het feestmaal dat hun verwanten voor hen hadden aangericht. ₄₁Allemaal, tot uit Issachar, Zebulon en Naftali toe, hadden ze op ezels, kamelen, muildieren en ossen proviand meegebracht: een overvloed aan meel, gedroogde vijgen en rozijnen, wijn en olie, vlees van runderen, schapen en geiten, want er heerste vreugde in Israël.

₁Nadat David met al zijn legeraanvoerders had beraadslaagd, met de bevelhebbers over duizend man en die over honderd, ₂zei hij tegen de gemeenschap van Israël: ‘Als u het ermee eens bent, en als de HEER, onze God, ons vrij baan geeft, laten we dan boden sturen naar onze verwanten die in de verschillende gebieden van Israël zijn achtergebleven, ook naar de priesters en de Levieten in hun steden met de omliggende weidegronden, en hun vragen zich bij ons te voegen. ₃Ik stel voor dat wij de ark van onze God, waar we ons in de tijd van Saul niet om hebben bekommerd, hierheen halen.’ ₄De hele vergadering stemde ermee in, want het volk achtte het juist.

₅David riep heel Israël bijeen, vanaf de grensrivier van Egypte tot aan Lebo-Hamat, om de ark van God uit Kirjat-Jearim op te halen. ₆Samen met de Israëlieten ging hij naar Baäla, naar Kirjat-Jearim in Juda, om de ark van God op te halen, de ark van de HEER, waaraan een bijzondere naam verbonden is, namelijk van Hem die op de cherubs troont. ₇Op een nieuwe wagen reden ze de ark van God weg uit het huis van Abinadab. De wagen werd geleid door Uzza en Achio. ₈David en de Israëlieten dansten vol overgave voor God, begeleid door zang en muziek van lieren, harpen, tamboerijnen, cimbalen en trompetten. ₉Toen ze langs de plek kwamen waar Kidon zijn graan dorste, gingen de ossen daarop af. Uzza stak zijn hand uit om de ark vast te grijpen. ₁₀De HEER ontstak in woede tegen Uzza en strafte hem omdat hij zijn hand naar de ark had uitgestoken, zodat hij daar, in de nabijheid van God, stierf. ₁₁David werd kwaad omdat de HEER Uzza had doorkliefd. Hij noemde die plaats Peres-Uzza, en zo heet het daar tot op de dag van vandaag. ₁₂Toen werd David bang voor God en hij vroeg zich af: Hoe kan ik de ark van God ooit bij mij in Jeruzalem brengen? ₁₃Hij leidde de ark niet meer terug op de weg naar de Davidsburcht, maar liet de wagen afslaan naar het huis van Obed-Edom, een Gatiet. ₁₄De ark van God bleef drie maanden bij de familie van Obed-Edom, in zijn huis, en de HEER zegende de familie van Obed-Edom en alles wat hij bezat.

₁Koning Churam van Tyrus stuurde afgezanten naar David en leverde hem cederhout en metselaars en timmerlieden voor de bouw van een paleis. ₂David besefte dat de HEER hem had aangesteld als vorst over Israël, want Hij had hem ten behoeve van Israël, zijn volk, tot een machtig koning gemaakt.

₃In Jeruzalem nam David nog meer vrouwen en verwekte hij nog meer zonen en dochters. ₄Dit zijn de namen van de zonen die hij in Jeruzalem kreeg: Sammua, Sobab, Natan en Salomo, ₅Jibchar, Elisua en Elpelet, ₆Noga, Nefeg en Jafia, ₇en Elisama, Beëljada en Elifelet.

₈Toen de Filistijnen hoorden dat David tot koning van heel Israël was gezalfd, rukten ze met al hun troepen uit omdat ze hem wilden overmeesteren. Zodra David dit vernam, trok hij hun tegemoet. ₉De Filistijnen stonden al in de vallei van Refaïm en sloegen daar aan het plunderen. ₁₀David wendde zich tot God en vroeg: ‘Zal ik de Filistijnen aanvallen? Zult U ze aan mij uitleveren?’ De HEER antwoordde: ‘Ga op hen af! Ik zal de Filistijnen aan je uitleveren.’ ₁₁Ze trokken op naar Baäl-Perasim. Daar versloeg David hen, en hij sprak de woorden: ‘God is door mijn toedoen door de vijandelijke linies gebroken zoals plotseling opkomend water zich een baan breekt.’ Daarom wordt die plaats Baäl-Perasim genoemd. ₁₂De godenbeelden die door de Filistijnen waren achtergelaten, werden op bevel van David verbrand.

₁₃De Filistijnen waagden een tweede poging en sloegen opnieuw aan het plunderen in de vallei. ₁₄Opnieuw wendde David zich tot God, en God zei: ‘Ga niet op hen af. Maak een omtrekkende beweging tot bij de moerbeibomen en val hen in de rug aan. ₁₅Zodra je in de boomkruinen het geluid van een aanstormend leger hoort, moet je aanvallen, want dan gaat God voor je uit om het leger van de Filistijnen te verslaan.’ ₁₆David deed wat God hem had bevolen, en het Filistijnse leger werd van Gibeon tot Gezer teruggeslagen. ₁₇Zo verwierf David roem in alle landen en maakte de HEER alle volken beducht voor hem.

₁Een kostbare zalf bederft al door één dode vlieg, een beetje dwaasheid maakt de beste wijsheid ranzig. ₂De wijze volgt altijd het goede spoor, de dwaas ontspoort voortdurend, ₃en terwijl hij doelloos ronddwaalt op de weg toont hij steeds aan iedereen hoe dwaas hij is.

₄Wanneer de koning tegen je uitvaart, onderga zijn woede dan gelaten, want kalmte helpt je te voorkomen dat je jammerlijke fouten maakt. ₅Ik heb een kwade zaak onder de zon gezien, een wandaad die machthebbers plegen te begaan: ₆dwazen zetelen op hoge posten, rijken worden neergezet op lage posten. ₇Slaven komen te paard, zo heb ik gezien, maar edelen gaan te voet als slaven.

₈Wie een kuil graaft, loopt de kans erin te vallen; wie een bres slaat in de muur, kan gebeten worden door een slang. ₉Wie stenen uit een rots houwt, kan zich verwonden; wie hout in stukken hakt, loopt gevaar. ₁₀Iemand die zijn bijl niet slijpt wanneer de snede bot wordt, moet meer kracht gebruiken. Wie met wijs beraad te werk gaat, heeft meer kans van slagen. ₁₁Wanneer de slang niet wordt bezworen en dan bijt, helpt de kunst hem te bezweren niet meer.

₁₂De woorden die de wijze in de mond neemt, geven hem respect; wat er van de lippen van de dwaas komt, stort hem in het ongeluk. ₁₃Wat er uit zijn mond aan woorden komt, is aan het begin al dwaasheid en wordt erbarmelijke waanzin aan het eind. ₁₄Een dwaas bazelt er maar op los, terwijl geen mens weet hoe het later wordt en wat er na hem komt. Wie kan hem dat vertellen? ₁₅Een dwaas zwoegt almaar door en dat mat hem af, hij weet niet eens de weg te vinden naar de stad.

₁₆Je bent beklagenswaardig, land, wanneer je koning maar een kind is en zijn raadgevers al in de morgen naar een feestmaal gaan. ₁₇Je bent gelukkig, land, wanneer je koning een man van adel is en zijn raadgevers alleen op de gepaste tijd naar een feestmaal gaan, zichzelf beteugelen en niet dronken zijn. ₁₈Luiheid ondermijnt de balken, door slappe handen krijgt het huis een lekkend dak. ₁₉Dronkenlappen denken bij hun feestmaal slechts aan hun plezier, de wijn vrolijkt alleen hun eigen leven op. Hun geld staat het ze toe. ₂₀Maar vervloek de koning zelfs niet in gedachte en de rijke zelfs niet in je slaapvertrek, want de vogels van de hemel zeggen het voort, hun vleugels brengen je woorden verder.