Trouw in het Oude Testament: trouw van God
Terwijl trouw bij mensen vaak ontbreekt, is het voor God juist een kenmerkende eigenschap: God is een God van trouw. Een mens kan onvoorwaardelijk op God vertrouwen. Gods trouw blijft bestaan ondanks de ontrouw van de mens.
Trouw in de relatie tot de mens
‘Trouw’ verwijst in het Oude Testament naar twee belangrijke aspecten van Gods relatie met de mens:
- Gods onvoorwaardelijke betrouwbaarheid:
- Gods verbondstrouw: zijn liefdevolle en genadige trouw aan zijn volk, die hij toont door het verbond dat hij met Israël gesloten heeft.
Het Oude Testament gebruikt het woord ‘trouw’ ook regelmatig om een beeld te geven van God, of van de manier waarop God met mensen omgaat (zie 2 Samuel 2:6
Betrouwbaarheid, bestendigheid en waarheid
De Hebreeuwse woorden voor ‘trouw’ betekenen ook: ‘betrouwbaarheid’, ‘bestendigheid’ en ‘waarheid’. Elk van deze drie begrippen laat iets zien van Gods trouw in relatie tot de mens:
- de betrouwbaarheid waarmee God zich aan zijn beloften houdt (Psalm 89:3-5
); - de bestendigheid van zijn hulp, waarmee hij zijn heilstrouw laat zien (Psalm 69:14
); - de waarheid van zijn geboden die zorgen voor rechtvaardigheid (Psalm 19:10
).
Gods trouw als bescherming en leiding
Omdat God een God van trouw is, kan de mens altijd op hem vertrouwen, op alles wat hij zegt en doet. Deze betrouwbaarheid van God geeft mensen bescherming: ‘uw liefde en uw trouw zullen mij steeds bewaren’ (Psalm 40:12
Gods trouw en waarheid geven de mens ook leiding: door zijn trouw wijst God mensen de goede weg (Psalm 43:3
Gods trouw en de ontrouw van mensen
Omdat God een God van trouw is, moet ook het gedrag van de mens ten opzichte van God door trouw bepaald worden. In zijn manier van leven (1 Koningen 2:4
Maar zelfs als mensen ontrouw zijn, blijft Gods trouw toch bestaan: zijn trouw duurt eeuwig (Psalm 117:2