Inleiding Tessalonicenzen

De eerste brief aan de christenen in Tessalonica is de oudste brief van Paulus die we kennen. Het is ook het oudste Bijbelboek van het Nieuwe Testament. Paulus hield graag contact met de christenen die door hem tot geloof gekomen waren. Daarom had hij Timote naar de christenen in Tessalonica gestuurd toen hij zelf niet kon komen (1 Tessalonicenzen 3:1-8). Paulus hield ook op een andere manier contact met christenen die door hem tot geloof gekomen waren: door brieven naar hen te sturen. De bezorger van zo’n brief was vaak een medewerker van Paulus. Die medewerker las de brief dan voor aan de mensen in de kerk in die plaats, en soms gaf hij er ook nog extra uitleg bij.

Paulus schrijft aan de christenen in Tessalonica, een stad in het oude Griekenland. Die stad heet nu Tessaloniki. Paulus is heel goed bevriend met de gelovigen in die stad. Veel mensen hebben door hem voor het eerst over Jezus gehoord. Paulus wil dat ze zijn boodschap niet vergeten.

Sommige christenen in Tessalonica waren overleden. Dat maakte de gelovigen daar wanhopig en verdrietig, want ze geloofden dat niemand van hen zou sterven voordat Jezus terug zou komen (Lucas 21:32). Maar Paulus vertelt dat ze niet bang hoeven te zijn, want Christus redt ook de doden. Als hij terugkomt uit de hemel, zullen de gestorven christenen weer gaan leven (1 Tessalonicenzen 4:13-18).

Veel uitleggers denken dat de tweede brief aan de Tessalonicenzen niet door Paulus geschreven is. Waarschijnlijk is die brief ook niet alleen bedoeld voor de christenen in Tessalonica, maar ook voor de christenen in andere kerken. Die brief wordt ‘de tweede brief aan de christenen in Tessalonica’ genoemd omdat hij ook gaat over de terugkomst van Jezus. Hij past dus goed bij de eerste brief aan de Tessalonicenzen. In de tweede brief vragen de christenen zich af wanneer Jezus terugkomt. Sommige mensen zeggen dat hij al teruggekomen is. Maar volgens de schrijver klopt dat niet.

Volgens de brieven hebben de christenen in Tessalonica een groot geloof (zie 1 Tessalonicenzen 1:2-10 en 2 Tessalonicenzen 1:3-4). Ze zijn een voorbeeld voor alle christenen. Ze vertrouwen op God, ook als ze vervolgd en mishandeld worden (1 Tessalonicenzen 2:14-16). Als je vervolgd en mishandeld wordt, is geloven niet altijd makkelijk. Daarom zegt Paulus in de eerste brief nog eens duidelijk dat ze op God moeten blijven vertrouwen (1 Tessalonicenzen 3:1-4).

Wanneer komt Jezus terug? Dat is een belangrijke vraag voor de christenen in Tessalonica, en voor Paulus. Paulus schrijft er veel over in de eerste brief aan de Tessalonicenzen (1 Tessalonicenzen 5:1-10). Hij zegt dat we niet weten wanneer Jezus terugkomt. In de tweede brief aan de Tessalonicenzen schrijft de schrijver er nog meer over (2 Tessalonicenzen 2:1-14). Hij wil de christenen in Tessalonica geruststellen: als je in God gelooft, hoef je niet bang te zijn. Je hoeft je niet druk te maken over wanneer Jezus terugkomt. Als je op God vertrouwt, word je zeker gered.

Paulus probeert de Tessalonicenzen hoop te geven. Ze zijn zo in de war over de terugkomst van Jezus dat ze hun hoop lijken te verliezen. Maar Paulus vertelt hoe belangrijk het is om hoop te hebben. Ook al hebben de christenen in Tessalonica het moeilijk, ze kunnen op God vertrouwen. Hij zal hen redden.

De schrijvers van de twee brieven aan de christenen in Tessalonica laten zien dat je hoop moet houden. Zij schreven voor de christenen van toen, met de problemen van toen. Wij weten dat Jezus toen niet teruggekomen is. Kunnen we nu nog iets met de antwoorden die de schrijvers geven?

Mensen willen graag zekerheid hebben. Dat was vroeger zo, en dat is nu nog zo. Nog steeds willen veel christenen weten wanneer Jezus terugkomt.
Kijk eens wat de christenen in deze brieven over de terugkomst van Jezus en het einde van de wereld zeggen. Wat vinden zij belangrijk, en wat vinden zij moeilijk? Wat zou je daar nu nog van kunnen leren als je zelf over die onderwerpen nadenkt?