Baby's in de Bijbel

Er is niet veel bekend over de verzorging van baby’s in de tijd van de Bijbel.

In Ezechiël 16:4 wordt een aantal dingen genoemd die waarschijnlijk heel gewoon waren na de geboorte van een baby: de navelstreng wordt doorgesneden, een kind wordt gewassen en met zout ingewreven en het wordt in doeken gewikkeld.
Waarom een kind ingewreven werd met zout, is onbekend. Misschien gebeurde het om het kind te beschermen tegen demonen, maar misschien diende het ook als een manier om het kind schoon te maken.

Vrouwen waren na de geboorte van een jongetje volgens Leviticus 12 in totaal veertig dagen onrein. Na de geboorte van een meisje duurde dat tachtig dagen. Waarom dit verschilde, wordt niet vermeld.
Op de achtste dag na de geboorte werden jongetjes besneden. Besnijdenis van meisjes komt niet voor in de Bijbel.

In 2 Makkabeeën 7:27 zegt een moeder tegen haar zoon dat ze hem negen maanden in haar buik gedragen heeft, en drie jaar lang gezoogd. 
Die gegevens komen ook in andere bijbelboeken voor, zoals in 1 Samuel 1:24. Daar wordt verteld dat Hanna haar zoon Samuel naar de tempel in Silo brengt als hij niet meer aan de borst is. Dat zou dus rond zijn derde jaar geweest kunnen zijn.

In de periode tussen de zesde eeuw voor Christus en de eerste eeuw na Christus was de kindersterfte ongeveer dertig procent (van alle kinderen tot achttien jaar). De totale levensverwachting lag tussen de 30 en de 45 jaar. 
Er zijn begraafplaatsen gevonden in Nubië, in het zuiden van Egypte. Daar was zelfs 45 procent van de gevonden graven van personen jonger dan twaalf jaar!