Paulus als evangelieprediker

Overal waar Paulus op zijn zendingsreizen komt, zoekt hij eerst een woning. Daar woont en werkt hij dan als tentenmaker. Tegelijk probeert hij zoveel mogelijk mensen te bekeren.
Door zijn prediking ontstaan er in elke stad kleine groepjes christenen. Ook als hij verder reist, blijft hij voortdurend met hen in contact.

Paulus’ woning en werkplaats is meestal niet meer dan een kamer in een soort appartementen-complex. Daar maakt hij van leer tenten (Handelingen 18:3). Zo voorziet hij in zijn eigen levensonderhoud (1 Korintiërs 9). Aan de mensen die bij hem langskomen om iets te kopen, vertelt hij over Jezus Christus. Soms komen ze dan terug om van Paulus meer te horen over zijn boodschap van redding door Jezus Christus.

Volgens het boek Handelingen gaat Paulus overal op sabbat eerst naar de synagoge. Pas wanneer de Joden niet naar hem willen luisteren, richt hij zich tot niet-Joden. Deze mensen staan meer open voor zijn boodschap (Handelingen 18:4-7; Handelingen 19:8-10; Handelingen 28:25-29).
In elke plaats waar Paulus het evangelie verkondigt, komen mensen tot geloof. Zij vormen met elkaar groepjes christenen, ‘gemeentes’, die op zondagavond bij elkaar komen. Zij eten dan met elkaar, spreken over het geloof en bidden, zingen en lezen uit de boeken van het Oude Testament (1 Korintiërs 11-14).

Paulus voelt zich verbonden met de mensen die door zijn prediking christen zijn geworden. Daarom blijft hij voortdurend met hen in contact. Hij probeert hen regelmatig te bezoeken. Als dat niet kan, stuurt hij een van zijn medewerkers naar hen toe of schrijft hij hun een brief.
In zijn brieven roept hij de christenen op om te blijven geloven en te leven zoals God het wil. Alleen dan zullen ze aan het einde der tijden door God gered worden.