Wat is het spijkerschrift?

Het spijkerschrift dankt zijn naam aan de vorm van de figuurtjes (‘spijkertjes’) waaruit de verschillende schrifttekens bestaan. Het werd geschreven van links naar rechts op kleitabletten.

Het spijkerschrift was erg moeilijk. Het kostte jaren van intensieve studie om lezen en schrijven onder de knie te krijgen. Daardoor bleef de kennis van het schrift beperkt tot speciale groepen van schrijvers. Zij stonden in dienst van de tempel of het paleis, en stonden in hoog aanzien.

Gewone mensen in Mesopotamië konden niet lezen en schrijven. Voor het grootste deel van de bevolking was het schrift een soort geheimtaal. Alleen de schrijversklassen hadden toegang tot de wereld van het schrift en daarmee tot de wereld van de kennis: de oude tradities, vastgelegd op reeksen van kleitabletten, die zorgvuldig werden overgeschreven en bestudeerd. In deze wereld waren schrijvers tegelijk geleerden.

Het spijkerschrift heeft bestaan tot na het begin van de jaartelling, maar is pas in de negentiende eeuw weer ontdekt. Toen werden de ruïnes van de stad Nineve opgegraven in het huidige Irak. Dankzij deze en andere vondsten kon de beschaving van het oude Mesopotamië stukje bij beetje worden blootgelegd. En er werden duizenden kleitabletten met spijkerschrift teruggevonden.

Het spijkerschrift werd ontcijferd in de tweede helft van de 19e eeuw. Traditioneel wordt de Engelsman Henry Rawlinson genoemd als de ontcijferaar van het spijkerschrift is. Maar intussen is bekend dat de Ier Edward Hincks minstens evenveel recht heeft op deze titel.