De sabbat: scheppingsorde
Het scheppingsverhaal van Genesis 1:1-2:3
Sabbat: van scheppingsorde naar sabbatsgebod
Het scheppingsverhaal in Genesis eindigt met het rusten van God op de zevende dag. God zegent deze dag en maakt er een bijzondere dag van. Zo is het ritme van een week, met de speciale positie van de zevende dag, onderdeel van de scheppingsorde. Deze dag wordt in Genesis nog niet ‘sabbat’ genoemd, die naam volgt pas later bij de wetgeving aan Mozes. De scheppingsorde is immers iets universeels, voor alle volken, terwijl het sabbatsgebod specifiek geldt voor het volk Israël.
Het belang van de sabbat in de scheppingsorde komt ook in andere verhalen tot uiting. Bijvoorbeeld in Exodus 16
De verbinding tussen de sabbat, de zevende dag als rustdag, en de schepping wordt bevestigd in de tien geboden
Sabbat als kroon op de schepping
In de antieke wereld is ‘scheppen’ het brengen van orde in chaos. Vaak stellen antieke verhalen de schepping voor als een overwinning op de machten van chaos. In Genesis 1:1-2:3
In de meeste scheppingstradities is het koningschap het symbool van die orde, de kroon op de schepping. De schepper-God verkrijgt het koningschap over hemel en aarde. De aardse koning, representant van de hemelse koning, moet op aarde voor orde zorgen.
In Genesis 1:1-2:3
In Genesis 1:1-2:3