Wat zijn bronteksten?

Moderne bijbelvertalingen, zoals de Nieuwe Bijbelvertaling en de Bijbel in Gewone Taal, zijn gebaseerd op de bronteksten in het Hebreeuws, Aramees en het Grieks. De bronteksten zijn beschikbaar in moderne uitgaven.

Bronteksten van Oude Testament

Voor het (Hebreeuwse) Oude Testament:

Biblia Hebraica Stuttgartenisia, uitgegeven door de Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart (vijfde herziene druk, 1997). Hierin staat de Masoretische tekst, zoals in de Codex Leningradensis.
Sinds 2004 verschijnt er nieuw standaardeditie van het Oude Testament in losse delen: de Biblia Hebraica Quinta. De delen die beschikbaar zijn, worden voor moderne bijbelvertalingen gebruikt.
Voor de (Griekse) deuterocanonieke boeken: Septuaginta. Id est Vetus Testamentum Graece iuxta LXX interpretes, in de editie van Alfred Rahlfs, uitgegeven door de Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart (1979 en latere herdrukken). Deze tekst is voornamelijk gebaseerd op drie codices die de hele Bijbel in het Grieks bevatten: de Vaticanus, de Sinaïticus uit de vierde eeuw na Christus en de Alexandrinus uit de vijfde eeuw na Christus.

Bronteksten van Nieuwe Testament

Voor het (Griekse) Nieuwe Testament:

Novum Testamentum Graece van Nestle-Aland, in de 27e of (sinds 2012) de 28e editie, uitgegeven door de Deutsche Bibelgesellschaft (1993 en 2012). Dit is een kritische editie. Een kritische editie geeft niet de tekst van één handschrift, maar heeft de beste tekst samengesteld uit alle beschikbare handschriften. In Novum Testamentum Graece zijn onder andere papyri vanaf de tweede eeuw na Christus en codices vanaf de vierde eeuw na Christus verwerkt.