Wat is de Masoretische tekst

De Masoretische tekst is de Hebreeuwse standaardtekst van het Oude Testament. Oorspronkelijk stonden in deze tekst alleen tekens voor de medeklinkers van de woorden. Later, in de vroege Middeleeuwen, zijn er klinkers aan de tekst toegevoegd. Dat toevoegen van klinkertekens heet ‘vocalisatie’.

De Hebreeuwse tekst van alleen medeklinkers werd eeuw na eeuw overgeschreven en overgeleverd door joodse geleerden. Deze geleerden worden de Masoreten genoemd, naar het Hebreeuwse woord masar, dat ‘overleveren’ betekent. De tekst van de Hebreeuwse Bijbel die door hen overgeleverd werd, wordt de Masoretische tekst genoemd. De Masoretische tekst is dus een combinatie van een eeuwenoude medeklinkertekst en Middeleeuwse toevoegingen. In de Middeleeuwen zijn niet alleen klinkertekens toegevoegd, maar ook andere leestekens. Bovendien werd de tekst toen pas in verzen ingedeeld.

Van ongeveer 300 voor Christus tot 100 na Christus bestonden er van veel boeken van het Oude Testament verschillende Hebreeuwse teksten. De teksten werden telkens weer overgeschreven. Soms leken de verschillende teksten nog vrij goed op elkaar, soms waren ze behoorlijk verschillend. In het laatste geval kun je zeggen dat er verschillende versies van bijbelboeken in omloop waren. Vanaf de tweede eeuw na Christus werd één versie het belangrijkste. Dat werd de standaardtekst, die later de Masoretische tekst werd genoemd.

De Masoretische tekst stamt uit de Middeleeuwen. Maar uit fragmenten uit Qumran en uit de Septuaginta blijkt dat de medeklinkertekst van de Masoretische tekst veel ouder is, minstens van 300 voor Christus.
De Masoretische tekst is de beste tekst voor de boeken van het Oude Testament. Maar tegelijk is het goed om te bedenken dat deze tekst pas vanaf de tweede eeuw na Christus de standaardtekst geworden is. In de eeuwen daarvoor waren er naast deze tekst ook andere tekstversies in omloop.