Wie was Marduk?

Marduk was de beschermgod van de stad Babel. Zijn naam komt maar één keer in de Bijbel voor.

Marduk, ook wel aangeduid als Bel (‘heer’), was de beschermgod van de hoofdstad van het Babylonische rijk. Tegen het einde van het tweede millennium voor Christus werd hij de belangrijkste god van het Babylonische pantheon. Vóór die tijd was Enlil de belangrijkste god. In de loop der eeuwen ging men Marduk zien als heerser over de hele aarde en als koning van de goden.
De cultus van Marduk bleef bestaan tot in de Hellenistische periode.

Marduks heldendaden staan beschreven in het werk Enuma Elisj. Daarin wordt verteld hoe Marduk de orde in de wereld herstelt door de godin Tiamat–die de oervloed voorstelt–te verslaan. Daardoor wordt hij de koning van de goden. Ieder jaar werd dit verhaal voorgelezen tijdens het Babylonische Nieuwjaarsfeest, en werd Marduks koningschap opnieuw bevestigd.

Marduk komt in de Bijbel voor in Jeremia 50:2, waar het gaat over de verovering van Babel. We zien zijn naam ook terug in de namen van de Babylonische koningen Merodach-Baladan (Jesaja 39:1) en Ewil-Merodach (2 Koningen 25:27-28; Jeremia 52:31-32).
Ook de naam Mordechai is mogelijk afgeleid van Marduk.