Assyrië, Israël en de Bijbel

In de Bijbel komt het Assyrische rijk vooral voor als aartsvijand van Israël. In de achtste eeuw voor Christus voeren de Assyriërs de bewoners van het noordelijke rijk Israël mee in ballingschap.

In de negende en achtste eeuw voor Christus kwamen het noordelijke rijk Israël en het zuidelijke rijk Juda onder gezag van Assyrië te staan. In 732 voor Christus voerde de Assyrische koning Tiglatpileser III al een deel van de bevolking van Israël weg (2 Koningen 15:29). Rond 723 voor Christus kwam Israël (onder koning Hosea) in opstand tegen de Assyriërs. De Assyriërs versloegen Israël (onder de Assyrische koning Salmanassar V, 727-722 voor Christus), vernietigden hun hoofdstad Samaria en voerden een groot deel van de bevolking mee naar Assyrië (onder Sargon II, 722-705 voor Christus). Juda bleef nog tot laat in de zevende eeuw voor Christus onder gezag van de Assyriërs staan.

In de Bijbel komt Assyrië op twee manieren voor: op een negatieve manier, als vijand van Israël en van God, en als instrument van God om Israël te straffen. Maar, zo zeggen sommige bijbelse schrijvers, ook als Assyrië door God gebruikt wordt om Israël te straffen, gaan ze te ver, en zullen ze zelf ook door God gestraft worden.
In de bijbelboeken Jona, Nahum en Sefanja (Sefanja 2:13) wordt verteld dat God Assyrië zal straffen. In het boek Jesaja is Assyrië de straf van God voor zijn volk, maar wordt Assyrië zelf ook weer gestraft. Het boek 2 Koningen vertelt ook over de straf die de Assyriërs zullen ondergaan omdat ze Gods volk hebben onderworpen. Het boek 2 Kronieken vertelt over de nederlaag die Assyrië lijdt nadat ze God beledigd hebben (zie 2 Kronieken 32:1-23).