De tabernakel

Volgens de boeken Exodus tot en met 1 Koningen is de tabernakel de tent die de Israëlieten gebruiken voor de eredienst tijdens de reis door de woestijn tot aan de bouw van de tempel in Jeruzalem. Voor elke reis wordt de tent steeds afgebroken en op de volgende plaats weer opgebouwd.

De tabernakel wordt ook wel de ‘ontmoetingstent’, ‘tent der samenkomst’ of ‘heilige tent’ genoemd. Het is een van de belangrijkste zaken in het Oude Testament: naar geen enkele andere zaak wordt zo vaak verwezen.
De tabernakel is als voorloper van de tempel de centrale plek van de religie. Het is de plek waar de ark van het verbond bewaard wordt. Daarom is de tabernakel het symbool van de aanwezigheid van God.
Wanneer Salomo de tempel in Jeruzalem gebouwd heeft, gaan alle functies van de tabernakel over op de tempel.