Soekot (Loofhuttenfeest)

Het Loofhuttenfeest (ook bekend als Soekot) herdenkt de veertig jaar dat het volk Israël door de woestijn zwierf. Het is ook een pelgrimsfeest (Deuteronomium 16:16), samen met Pesach en het Wekenfeest. Voor deze feesten gingen mensen op bedevaart naar Jeruzalem en de tempel.

De regels voor het Loofhuttenfeest zijn te vinden in Leviticus 23:33-43. Tijdens het feest sliepen de mensen in kleine ommuurde bouwwerken die “hutten” of “tabernakels” (Soekot) werden genoemd, die herinnerden aan de veertig jaar die Israël in de woestijn doorbracht nadat hij Egypte had verlaten. Het verblijf in deze hokjes herinnerde hen aan hun kwetsbaarheid en hun behoefte aan Gods bescherming.

Het feest wordt gevierd op de vijftiende dag van de maand Tishrei (september/oktober) en duurt zeven dagen, met een sabbat- of rustdag aan het begin en aan het einde.

Het Loofhuttenfeest kent meer tradities: drie planten (“lulav”) en een citrusvrucht (“Etrog”) zijn met elkaar verbonden. In de Joodse traditie is het gebruikelijk om deze planten in de vier richtingen te richten en te schudden, zowel naar boven (hemel) als naar beneden (aarde). Het is ook gebruikelijk om Psalmen 113-118 te zingen om het vreugdevolle karakter van het festival te benadrukken. In de synagoge wordt het boek Prediker gelezen vanwege de boodschap over de vergankelijkheid van het bestaan.

Tegenwoordig wordt op de laatste dag van het Loofhuttenfeest Simchat Torah of Vreugde van de Thora gevierd. Het einde van Deuteronomium en het begin van Genesis worden gelezen, wat het einde en het begin is van de Tora. Vervolgens worden de Thorarollen door de synagoge gedragen, begeleid door zang en dans.