Wat zijn de zaligsprekingen in de Bijbel?

De negen gelukwensen waarmee de bergrede begint worden vaak ‘zaligsprekingen’ genoemd. Maar zaligsprekingen zijn niet alleen in de bergrede te vinden, ze staan ook in het Oude Testament.

‘Gelukkig de mens die niet meegaat met wie kwaad doen’ (Psalmen 1:1) is een voorbeeld van een oudtestamentische zaligspreking. Bij een zaligspreking wordt iemand vreugde of geluk toegewenst. Dat kan huidig of toekomstig geluk zijn. In Daniël 12:12 gaat het om toekomstig geluk (het lijden in deze tijd is niets in vergelijking met het geluk dat het oplevert in de toekomst). Maar bij de meeste zaligsprekingen gaan huidig en toekomstig geluk samen op.

Een zaligspreking kan het geloof uitdrukken dat God het beste wil met zijn volk. Zaligsprekingen worden vaak gebruikt binnen de context van Gods verbond met Israël. Maar zaligsprekingen hebben ook een ethisch aspect. Er wordt een bepaalde manier van leven gevraagd. Als je je daaraan houdt, zul je gelukkig zijn.

In vroegjoodse teksten en in het Nieuwe Testament krijgen zaligsprekingen ook een apocalyptische lading. Als gelovigen het lijden om het geloof geduldig volhouden, dan zal God hen rijk belonen in zijn nieuwe wereld.