Heilige Geest in de Bijbel
De werking van de heilige Geest is een van de centrale thema’s van de Bijbel. In de Bijbel wordt ‘geest’ gebruikt voor Gods aanwezigheid en kracht. De aanduiding van Gods geest met ‘heilig’ komt vooral in het Nieuwe Testament voor.
Het begrip heilige Geest
Het Hebreeuwse woord voor geest is roeach, het Griekse woord is pneuma. Deze woorden betekenen in de eerste plaats wind of adem.
De combinatie met het woord ‘heilig’ is vooral bekend uit het Nieuwe Testament (vooral bij Lucas
Gods geest in het Oude Testament
De kracht van de geest van God komt eerst naar voren bij charismatische rechters
Met de overgang van het leiderschap van de rechters naar het koningschap, verandert ook het beeld van de geest van God. Het wordt minder dynamisch. Gods geest wordt nu verbonden aan een functie. De zalving
In Ezechiël
De heilige Geest in het Nieuwe Testament
De christelijke gemeente
- Het verhaal over de uitstorting van de heilige Geest, bekend als Pinksteren en te vinden in Johannes 20:19-23
en Handelingen 2:1-13 . - De opstanding van Jezus
en van de christenen is verbonden met Gods geest (Romeinen 1:4 ). - Bij de doop
van Jezus daalt de Geest in de vorm van een duif op hem neer (bijvoorbeeld Lucas 3:22 ). - De Geest is aanwezig in het charismatische optreden van Jezus (bijvoorbeeld bij het uitdrijven van demonen
, zie Matteüs 12:28 ). - In de brieven van Paulus
, wanneer hij spreekt over de plaats van de wet in het leven van christenen (bijvoorbeeld Romeinen 8:2-4 ). - In het evangelie volgens Johannes
heeft de Geest een bijzondere functie. De Geest wordt als een soort sfeer afgezet tegen de sfeer van de wereld, de duisternis en het vlees (zie bijvoorbeeld Johannes 3:6 ).