‘Ik kan niet zwijgen over Jezus.’

De Bijbel blijft het meest verkochte boek ter wereld. Maar wat gebeurt er nadat hij eenmaal is aangeschaft? Wat doen die oeroude woorden anno 2021 met ons? Zetten ze ons in beweging, of juist stil? Bemoedigen ze of houden ze ons een kritische spiegel voor? Helpen ze ons om anders naar de wereld te kijken, of richten ze onze blik juist op iets of Iemand anders? We vroegen het aan Bijbellezers met levensverhalen zo veelkleurig als de Bijbel zelf. In deze aflevering Saskia van den Kiemboom over Boudewijn uit Kinshasa, die met zijn gezin in Vlaanderen woont.

Opgewekte muziek klinkt op kerkpleintje. Een oudere man staat er te swingen op de klanken van de hit ‘Jerusalema’, een lied vol hoop en goede moed. Het is Boudewijn, een trouwe parochiaan van de Heilig Hartkerk. Deze middag komt hij helpen in ons onthaal voor dak- en thuislozen.

Boudewijn is een dikke twintig jaar geleden uit Kinshasa gekomen met zijn vrouw en kinderen. Nu is hij 72 jaar en woont in een gehucht tegen de grens met Noord-Brabant aan. Hij komt graag naar Antwerpen omdat hij zich te jong voelt om hele dagen thuis te zitten: ‘Zo ver is het niet met de bus.’ Boudewijn spreekt niet zo goed Nederlands, maar wel vloeiend Frans. Desondanks is hij groot liefhebber van de klassieke Vlaamse marialiedjes. Onze lieve vrouw van Vlaanderen, Ons lief vrouwke…. Hij zingt ze allemaal mee, soms met tranen in zijn ogen. Boudewijn mist Congo, mist ‘mama Afrika’ zoals hij zegt. Teruggaan is geen optie, bovendien is hij werkelijk van België gaan houden.

De Bijbel is belangrijk voor Boudewijn. Het is een constante leidraad in zijn leven. Boudewijn is katholiek opgevoed, en is grootgebracht met Bijbelverhalen. Hij leest iedere dag het evangelie van de dag. Ook leest Boudewijn graag psalmen, en soms zingt hij ze. Iedere week probeert hij naar de eucharistieviering in Wuustwezel te gaan. Als dat een keer niet lukt, leest hij de lezingen van de week. Boudewijn wil het goede nieuws graag delen en probeert veel mensen te overtuigen van de mooie boodschap van Jezus. Dat valt niet altijd in goede aarde. Toch komt hij er, waarschijnlijk vanwege zijn opgewekte karakter, vaak mee weg.

De Tien Geboden zijn voor Boudewijn erg belangrijk. Jonge mensen wijst hij graag op: ‘Eer uw vader en moeder’, en dat doet hij dan vaak door hen te vragen wanneer het de laatste keer is geweest dat ze naar moeder hebben gebeld. Dat levert soms mooie momenten op: stoere jongens die inderdaad toegeven dat ze eens naar mama moeten bellen en dat mama soms erg gemist wordt. Daarnaast hecht Boudewijn heel veel waarde aan de woorden van Jezus. Jezus is de beste vriend in het leven. Alles kan veranderen, Jezus is een constante factor. Altijd. ‘Jezus heeft gezegd dat…’ Het is vaak een zin waarmee Boudewijn een gesprek begint. Boudewijn leerde van Jezus wat vergiffenis is: in Congo zijn er vreselijke dingen gebeurd met hem en zijn familie. Nog steeds bekijkt hij soms vol verdriet de vreselijke nieuwsbeelden vanuit Congo. Zoals Jezus weende over Jeruzalem, zo weent Boudewijn over Kinshasa. Hij kan er nog altijd niet over praten, maar ‘Door naar Jezus te luisteren leerde ik vergeven. En zo is de haat weggevloeid uit mijn hart.’ De woorden van Jezus maakten van Boudewijn een ander mens. Een mens die hoopvol in het leven staat, opgewekt is, geen haat of wrok koestert. ‘En daarom’, zegt Boudewijn, ‘kan ik niet zwijgen over Jezus. Ik kan niet anders dan zijn liefde doorgeven.’

Saskia van den Kiemboom
Pastoraal werker in Antwerpen Noord, waar zij zich vooral inzet voor dak-en thuislozen en mensen zonder papieren.

Lees verder in deze serie:
Blog 1 met Frank Bosman: Zo leest de Bijbel mij
Blog 2 met Hedwig Komproe: De Bijbel is mijn kompas
Blog 4 met Piet Vergunst: ‘We moeten nog lezen’.