Wat is de Septuaginta?

De Septuaginta is een Griekse vertaling van het Oude Testament. Letterlijk betekent de naam ‘zeventig’. Het is de oudste vertaling van het Oude Testament.

De Septuaginta is het werk van veel verschillende vertalers, in een periode van meerdere eeuwen. Sommige vertalers werkten in Israël (waarschijnlijk in Jeruzalem), anderen in Egypte.
De eerste boeken die in het Grieks vertaald werden, waren de vijf boeken van de Tora. De Griekse vertaling van deze boeken werd gemaakt in de derde eeuw voor Christus. De andere boeken werden op een later moment vertaald, de meeste in de loop van de tweede en eerste eeuw voor Christus.

De stijl van de vertalingen is verschillend. Soms vertaalde men vrij letterlijk (zoals bij de vertaling van Rechters, 1 en 2 Samuel, en 1 en 2 Koningen). Maar in andere gevallen (zoals bij de vertaling van Spreuken) vertaalde men zeer vrij. Daarom vormt de Septuaginta geen uniform geheel.

De Septuaginta dankt zijn naam aan een legende. De oorspronkelijke legende was dat de Egyptische farao Ptolemeüs II (derde eeuw voor Christus) aan 72 joodse geleerden opdracht gaf om een Griekse vertaling te maken van de vijf boeken van de Tora. Deze 72 geleerden zouden in 72 dagen tijd, onafhankelijk van elkaar, allemaal precies dezelfde vertaling van de Tora hebben gemaakt. Dat was dus de wonderbaarlijke – en door God geïnspireerde – oorsprong van de Griekse Pentateuch.

Later werd de legende aangepast. Het ging nu om 70 mannen (vandaar de naam: Septuaginta) en hun vertaalwerk was niet langer alleen de Pentateuch, maar het hele Oude Testament. In de vroegchristelijke kerk verstond men onder de Septuaginta inderdaad het hele Griekse Oude Testament.

De oudste versie van deze ontstaanslegende van de Septuaginta staat in de Brief van Aristeas, een geschrift uit de tweede eeuw voor Christus.