Wat zegt de Bijbel over Satan?

Volgens Job 1:6 is Satan een van Gods engelen. Engelen zijn er om Gods wil uit te voeren, maar ze kunnen ook in opstand komen. En Satan komt in opstand!
De naam Satan komt van het Hebreeuwse woord voor ‘tegenstander’ en ‘aanklager’. In drie teksten in het Oude Testament wordt dit woord als naam gebruikt: 

In het boek Job zorgt Satan voor alle ellende die Job overkomt. Hij krijgt van God toestemming om Jobs geloof te testen, maar hij moet hem wel in leven laten (Job 2:6).
In het laatste hoofdstuk van het boek Job komt Satan niet meer voor: uiteindelijk heeft God toch het laatste woord.

In het Oude Testament heeft het Hebreeuwse woord ‘satan’ nog de algemene betekenis van een ‘tegenstander’.

In het Oude Testament komt Satan dus maar in een paar teksten voor. Maar vanaf de tweede eeuw voor Christus kwam er meer belangstelling voor deze figuur. Hij werd steeds meer gezien als tegenstander van God en heerser over het rijk van de duisternis.

In het Nieuwe Testament wordt met Satan een bovennatuurlijke persoon bedoeld die de belangrijkste tegenstander is van God, en die verantwoordelijk is voor het kwaad in de wereld. Hij is de leider van de engelen die tegen God in opstand gekomen zijn. Een andere naam voor Satan is de duivel.

Volgens het Nieuwe Testament moeten mensen een keuze maken bij wie ze willen horen: bij Christus en het rijk van het licht, of bij Satan en het rijk van de duisternis (bijvoorbeeld Johannes 1:4-13).

Het boek Openbaring vertelt over de laatste strijd tussen God en deze tegenstander. Ook hier overwint God uiteindelijk, maar pas na een hevig gevecht tussen God en Satan (Openbaring 20:7-10)