Waar is Nineve?

Nineve was de hoofdstad van het Assyrische rijk vanaf de regering van koning Sanherib (704 tot 681 voor Christus). Dit duurde tot het eind van het rijk, toen de Babyloniërs en de Meden de stad in 612 voor Christus veroverden.
In de Bijbel staat de stad vooral bekend als vijand van Gods volk.

Uit archeologische opgravingen en buitenbijbelse teksten weten we dat Nineve al vele duizenden jaren bestond, vooral als onafhankelijke stadstaat (een staat die bestaat uit een stad en een klein gebied eromheen). In het derde millennium voor Christus werd de stad soms geregeerd door Akkadische koningen.
Nineve lag op de oostelijke oever van de rivier de Tigris (in het huidige Irak). Door de stad heen liep de rivier de Khosr. Nineve lag op een plek waar twee belangrijke wegen elkaar kruisten. Hierdoor was het een belangrijke handelsstad. Ook was de omgeving van Nineve heel geschikt voor landbouw.

Nineve was een van de vier belangrijkste steden in het Assyrische rijk. Vanaf koning Sanherib (704-681) was Nineve de hoofdstad van het rijk. Sanherib zorgde voor veel bouwprojecten in de stad, waaronder aquaducten, kanalen, wegen, een nieuw paleis en nieuwe stadsmuren.
De godin Isjtar was speciaal verbonden met de stad Nineve. Vele duizenden jaren lang stond er een tempel aan haar gewijd.

In de Bijbel komt Nineve voor als de hoofdstad van het Assyrische rijk. In het boek Genesis wordt verteld dat Nineve gesticht is door koning Nimrod, een achterkleinzoon van Noach (Genesis 10:11).
Verder wordt de stad meestal genoemd als vijand van Gods volk, vooral in de bijbelboeken Jona, Nahum en Sefanja (Sefanja 2:13). Telkens gaat het over de val van Nineve. In het boek Jona gebeurt dit uiteindelijk niet, in Nahum en Sefanja wel: vol vreugde wordt er over de val van Nineve verteld.

Aan het einde van de zevende eeuw voor Christus werd het Assyrische rijk overwonnen door een samenwerking tussen Meden en Babyloniërs. Zij veroverden Nineve in het jaar 612 voor Christus.