Dromen in de Bijbel

In het Oude Israël geloofde men dat dromen afkomstig waren van God. God gebruikte ze om zijn wil aan de mensen bekend te maken.

In de Bijbel komen twee soorten dromen voor:

God maakt in de Bijbel via dromen zijn plannen bekend aan profeten (Numeri 12:6) en koningen (1 Samuel 28:6), maar ook aan gewone mensen (Job 33:15-16).

In de Bijbel wordt niet aan alle dromen waarde gehecht, sommige dromen zijn betekenisloos (zie Prediker 5:6). Alleen dromen die mensen in een hechtere relatie met God brengen, worden gezien als openbaringen van God.
Ook valse profeten beroepen zich op hun dromen, ze zouden die van God gekregen hebben. Maar volgens de echte profeten zijn die dromen leugens (Zacharia 10:2).

Ook in het Nieuwe Testament worden dromen beschouwd als een communicatiemiddel van God. Maar, anders dan in het Oude Testament, wordt de betekenis van een droom altijd onmiddellijk gegeven, ook als dromen een symbolische inhoud hebben. De nadruk ligt steeds op de boodschap, minder op de droom zelf. Die boodschap is vaak verbonden met Gods redding van de mens door Jezus Christus.
In de evangeliën komen we dromen vooral tegen in de verhalen rondom Jezus’ geboorte. Jozef wordt bijvoorbeeld in een droom gewaarschuwd dat hij naar Egypte moet vluchten. In het boek Handelingen zijn dromen en visioenen een teken dat God in de kerk aanwezig is door de heilige Geest.

Dromen worden in de Bijbel vaak in verband gebracht met visioenen (Joël 3:1). God gebruikt beide om een boodschap aan mensen door te geven. Toch is er in de Bijbel verschil tussen een visioen en een droom. Een droom is een voorstelling die altijd plaatsvindt tijdens de slaap, terwijl dat bij een visioen niet het geval hoeft te zijn.