belasting NT

In het Nieuwe Testament worden twee soorten belasting genoemd:

• belasting die betaald moest worden aan de tempel
• belasting die betaald moest worden aan de keizer

Tempelbelasting

De hoogte van de tempelbelasting was een dubbeldrachme (of: didrachme) per persoon per jaar. Dat was hetzelfde als 2 denarie. De tempelbelasting werd gebruikt voor het onderhoud van de tempel, en het betalen van alle offers die door de priesters gebracht werden.

Belasting aan de keizer

De andere vorm van belasting die genoemd wordt in het Nieuwe Testament, is de belasting aan de keizer. De hoogte van deze belasting is niet bekend.
Er was een verschil tussen Romeinse burgers en inwoners die geen-Romeins burger waren. De eerste groep hoefde bepaalde soorten belasting niet te betalen.