Leider in het Oude Testament: oudste

Een ‘oudste’ is in de Bijbel een algemene aanduiding voor een leider van een clan. Meestal stonden de oudsten naast een leider van het volk, zoals Mozes of de koning. 

Binnen families en clans waren oudsten aanvankelijk waarschijnlijk ook letterlijk de oudste van een familie. Door hun leeftijd hadden ze veel kennis en ervaring, bijvoorbeeld als het ging om het bewerken van de grond. 

Toen de samenleving meer en meer verstedelijkte, werd de rol van de oudsten breder dan alleen het optreden binnen de clan of familie. Vanaf dat moment hoefden ze dus ook niet meer letterlijk de oudste te zijn.
Oudsten worden dan ook genoemd als bestuurders van steden. Ze konden optreden als getuige bij rechtszaken, ze onderwezen het volk en ze gaven de koning raad. In de tijd van het Nieuwe Testament spraken ze ook recht in het Sanhedrin.