₁₇Soms leefden zij als dwazen,

gingen gebukt onder de last van hun zonden,

₁₈ze gruwden van elk voedsel

en waren de poorten van de dood nabij.

₁₉Ze schreeuwden in hun angst tot de HEER –

Hij heeft hen gered uit vele gevaren,

₂₀Hij zond zijn woord en genas hen,

ontrukte hen aan het graf.

₂₁Laten zij de HEER loven om zijn trouw,

om zijn wonderen aan mensen verricht,

₂₂laten zij Hem dankoffers brengen,

juichend zijn daden bezingen.

₂₃Soms daalden zij af naar zee,

gingen scheep en bevoeren het wijde water,

₂₄ze zagen de daden van de HEER,

zijn wonderen op de oceaan.

₂₅Hij sprak en ontketende storm,

hoog zweepte Hij de golven op.

₂₆Zij stegen tot aan de hemel, vielen neer in de diepte,

hun maag keerde om van ellende,

₂₇ze tolden en tuimelden als dronkaards,

alle kennis baatte hun niets.

₂₈Ze riepen in hun angst tot de HEER –

Hij leidde hen weg uit vele gevaren,

₂₉Hij bracht de storm tot zwijgen,

de golven gingen liggen.

₃₀Het verheugde hen dat de zee tot rust kwam,

Hij bracht hen naar hun veilige haven.

₃₁Laten zij de HEER loven om zijn trouw,

om zijn wonderen aan mensen verricht,

₃₂Hem hoog verheffen als het volk bijeen is,

Hem loven in de kring van de oudsten.