Dag 5 | Een zoon voor Zacharias en Elisabet
Bijbeltekst(en)
Lucas 1
Proloog
Aankondiging van de geboorte van Johannes
De tekst gaat over Zacharias en Elisabet, een kinderloos echtpaar dat afstamt van de priesters. Ze zijn vroom en onberispelijk, maar lijden onder hun onvruchtbaarheid. Zacharias krijgt de eer om het reukoffer te brengen in de tempel, terwijl het volk buiten bidt. Daar verschijnt een engel, die hem vertelt dat zijn gebed verhoord is en dat hij een zoon zal krijgen. Die zoon moet Johannes heten, wat betekent dat God genadig is. Hij zal een nazireeër zijn, iemand die zich helemaal aan God wijdt. Hij zal vervuld zijn met de heilige Geest en velen tot God brengen. Hij zal optreden als een profeet in de geest van Elia, om het volk voor te bereiden op de komst van de Heer.
Je krijgt de indruk van uitzichtloosheid, eenzaamheid en zorg te midden van een verder heel succesvol leven. Deze scherpe tegenstelling bereikt haar hoogtepunt wanneer Zacharias het heiligdom binnengaat en het reukoffer brengt, terwijl het ‘hele volk’ buiten staat te bidden. Het is de hoogste eer in de persoonlijk meest uitzichtloze toestand. Het verschijnen van de engel past wat dramatiek betreft bij dit moment.
In deze eerste scène van het Lucas-evangelie gaat het om een persoonlijke crisis, van Zacharias en Elisabet, die tegelijkertijd uitdrukking is van een crisis van het volk Israël. In beide gevallen is de situatie uitzichtloos. Het persoonlijke en het gemeenschappelijke vallen zo samen.
In Numeri 6 worden de voorschriften voor nazireeërs beschreven worden. Door als je Nazireeër aan God te wijden leef je heel anders dan andere mensen. Zijn er dingen die je in je eigen leven anders doet dan andere mensen vanwege je geloof? Wat voor gevolgen heeft dat?