VI. Veronica droogt het gelaat van Jezus af

Deze zin uit de kruisweg komt niet uit de Bijbel, maar uit een legende. In het verhaal is Veronica een toeschouwer die naar de ophefmakende tocht komt kijken. Uit mededogen veegt ze met een doek het bebloede en bezwete gelaat van Jezus af. Tot haar verbazing merkt ze nadien dat de afdruk van zijn gelaat op het doek achterblijft.

Hoeveel waarheid er in deze legende schuilt, weten we niet, maar toch kan het verhaal ons tot nadenken stemmen. Wie is Jezus voor mij? Hoe is zijn gelaat, zijn wezen voor mij?

Zo bekeken leert de legende ons iets bijzonders: De mens die mededogen toont voor de lijdende medemens, de mens die de pijn tracht te verzachten, de mens die de kwijnende medemens weer zijn zelfrespect teruggeeft door hem schoon te vegen, het is juist die mens die iets proeft van de ware Jezus. De mens die te hulp komt, voelt iets van wat Jezus voelt als Hij de ogen van de blinde aanraakt of de lamme aankijkt en toespreekt.

Jezus was vol mededogen voor de lijdende mens die een beroep op Hem deed, en Hij gaf die mens zijn waardigheid terug. Daarbij zorgde Jezus ervoor dat de verstoten mens weer opgenomen werd in de maatschappij. Denk aan de mensen met een huidziekte waardoor ze onrein werden. Zij moesten zich tonen aan de hogepriesters, zodat ze genezen verklaard werden en de stad weer in mochten.

Heer, geef mij een hart vol mededogen, zodat ook ik de medemens die een beroep op me doet, kan optillen.