Dag 311 / Ezech. 22-23, Ps. 76

₁De HEER richtte zich tot mij: ₂‘Mensenkind, oordeel over de bloedstad, oordeel en laat haar al haar gruweldaden beseffen. ₃Zeg: “Dit zegt God, de HEER: Je bent een stad van bloedvergieten, en daarom is je tijd gekomen! Je bent een stad vol afgodsbeelden en daardoor ben je onrein. ₄Je bent schuldig door al het bloed dat je hebt vergoten, je bent onrein door de afgodsbeelden die je hebt gemaakt. Daarom zijn je dagen geteld en is de grens van je jaren bereikt. Ik zal je uitleveren aan de hoon en spot van alle volken en landen. ₅Dichtbij en ver weg zullen ze zich vrolijk over je maken, want je naam is bezoedeld, en groot is de verwarring binnen je muren. ₆Israëls vorsten hebben er hun macht misbruikt en bloed vergoten, ₇kinderen hebben er hun vader en moeder veracht, vreemdelingen zijn er uitgebuit en weduwen en wezen zijn er onderdrukt. ₈Wat aan Mij was gewijd, is door jou geminacht, en mijn sabbat heb je ontwijd. ₉Door je bewoners werd kwaadgesproken, bloed vergoten en ontucht gepleegd, er werden offermaaltijden gehouden op de bergen. ₁₀Mannen bezoedelden hun vaders bed en misbruikten vrouwen die vanwege hun menstruatie onrein waren. ₁₁De een heeft met de vrouw van een ander geslapen, een tweede zijn schoondochter onrein gemaakt door ontucht, een volgende heeft zijn zus, de dochter van zijn vader, verkracht. ₁₂Voor geld heb je bloed vergoten, je hebt je vooraf rente laten betalen en toeslag achteraf, je hebt anderen schade berokkend en hen uitgebuit, en Mij ben je vergeten – spreekt God, de HEER.

₁₃Ik sla mijn handen in woede op elkaar omdat je woekerwinsten maakt, en omdat er binnen je muren bloed vergoten wordt. ₁₄Zal je hart het houden, zullen je handen sterk blijven wanneer Ik tegen je optreed? Ik, de HEER, heb gesproken, en dit is wat Ik zal doen: ₁₅Ik zal je verspreiden over verre landen en verstrooien onder vreemde volken; Ik zal een einde maken aan je onreinheid. ₁₆Alle volken zullen zien hoe je wordt ontwijd, en dan zul je beseffen dat Ik de HEER ben.”’

₁₇De HEER richtte zich tot mij: ₁₈‘Mensenkind, het volk van Israël is Mij niet meer waard dan de slakken die overblijven wanneer koper en tin, ijzer en lood samen in een oven worden gesmolten; niets dan schuim is ervan over. ₁₉Daarom – dit zegt God, de HEER: Omdat jullie nu niet meer dan schuim zijn, breng Ik jullie in Jeruzalem bijeen. ₂₀Zilver, koper, ijzer, lood, tin: het gaat allemaal de oven in, en het vuur wordt aangeblazen om het te laten smelten. Net zo zal Ik jullie in mijn hevige woede bijeenbrengen en jullie laten smelten in het vuur; ₂₁Ik zal jullie in Jeruzalem samenbrengen, Ik zal het vuur van mijn woede over je heen blazen zodat jullie smelten. ₂₂Zoals zilver wordt gesmolten in een oven, zo zullen jullie smelten in de stad, en jullie zullen weten dat Ik, de HEER, mijn toorn over jullie heb uitgestort.’

₂₃De HEER richtte zich tot mij: ₂₄‘Mensenkind, zeg tegen Jeruzalem: “Je bent als een land dat niet is gereinigd; toen Ik je vervloekte, bleef de regen uit. ₂₅De vorsten in de stad waren als leeuwen die grommend hun prooi verscheuren: ze verslonden mensen, ze roofden schatten en kostbaarheden, veel vrouwen maakten ze tot weduwen. ₂₆De priesters deden mijn voorschriften geweld aan, wat aan Mij was gewijd ontheiligden ze, ze maakten geen onderscheid tussen wat heilig is en wat niet, ze leerden niemand het verschil tussen rein en onrein en mijn sabbat hielden ze niet in ere. Zo werd mijn naam door hen ontwijd. ₂₇De leiders in de stad waren als wolven die hun prooi verscheuren. Door bloed te vergieten, door mensen te gronde te richten, joegen ze hun eigen gewin na. ₂₈De profeten pleisterden alles met hun witkalk dicht, hun visioenen waren bedrieglijk en hun voorspellingen vals, ze zeiden: ‘Dit zegt God, de HEER ...’ – terwijl de HEER niet had gesproken. ₂₉Het volk gaf zich over aan uitbuiting en diefstal, het buitte de misdeelden en de armen uit, het onderdrukte de vreemdelingen en deed hun geen recht. ₃₀Ik heb gezocht naar iemand die een muur om de stad kon bouwen, die het land wilde verdedigen, die vóór Mij ging staan opdat het niet zou worden vernietigd – maar zo iemand heb Ik niet gevonden. ₃₁Dus vervloekte Ik hen, met het vuur van mijn toorn vernietigde Ik hen, Ik liet hen boeten voor hun daden – zo spreekt God, de HEER.”’

₁De HEER richtte zich tot mij: _2-4‘Mensenkind, er waren eens twee vrouwen, dochters van dezelfde moeder. De oudste heette Ohola, haar zus Oholiba. Al toen ze jong waren, gedroegen zij zich als hoeren, in Egypte. Daar werden hun borsten betast en lieten ze zich, terwijl ze nog maagd waren, in hun tepels knijpen. Daarna werden ze de mijne, en ze baarden zonen en dochters. (Wat hun namen betreft: Ohola is Samaria en Oholiba is Jeruzalem.)

₅Maar Ohola was Mij ontrouw, ze hunkerde naar haar minnaars, de Assyriërs – strijders die ₆zich kleedden in purper, ruiters te paard, gouverneurs en stadhouders, allemaal aantrekkelijke jongemannen. ₇Ze pleegde overspel met heel de Assyrische elite, in haar verlangen naar hen maakte ze zich onrein met al hun afgoden. ₈En ook haar overspel met de Egyptenaren zette ze weer voort. Die hadden immers in haar jeugd met haar geslapen, haar toen ze nog maagd was in haar tepels geknepen en haar als hoer gebruikt. ₉Daarom leverde Ik haar uit aan haar minnaars, de Assyriërs naar wie zij had verlangd, ₁₀en die stelden haar naakt tentoon, die voerden haar zonen en dochters weg en doodden haarzelf met het zwaard. Haar straf werd een waarschuwing voor alle vrouwen.

₁₁Haar zus Oholiba zag dit alles en ging in haar wellust zelfs nog verder, ze dreef haar overspel nog verder dan haar zus. ₁₂Ook zij verlangde naar de Assyriërs, naar hun gouverneurs en stadhouders, hun schitterend geklede krijgers, hun ruiters te paard, naar al die aantrekkelijke jongemannen. ₁₃Ik zag hoe ook zij zich onrein maakte; beide zussen handelden op dezelfde wijze. ₁₄En Oholiba liet het niet bij dit overspel. Toen ze op een muur mannen getekend zag, in rode kleuren, Chaldeeën ₁₅met een lendendoek om hun heupen en een wapperende tulband rond hun hoofd, mannen die er allemaal uitzagen als officieren, Babyloniërs uit Chaldea, hun geboorteland – ₁₆toen werd haar verlangen naar hen zo groot dat ze boden naar Chaldea zond. ₁₇De Babyloniërs kwamen met haar de liefde bedrijven, en maakten haar onrein door haar als hoer te gebruiken. Zo werd ze onrein, en ze kreeg een afkeer van hen. ₁₈Toen ze zich openlijk als een hoer gedroeg en zich naakt liet zien, kreeg Ik een afkeer van haar, zoals Ik ook van haar zus een afkeer had gekregen. ₁₉Ze dacht terug aan de dagen van haar jeugd, toen ze zich als hoer gedroeg in Egypte, en bedreef nog meer overspel. ₂₀Ze verlangde terug naar haar minnaars daar, die zo zwaargeschapen zijn als ezels en hun zaad lozen als hengsten.

₂₁Jij, Oholiba, verviel weer in de schanddaden van je jeugd, toen ze in Egypte in je tepels knepen omdat je jonge borsten had. ₂₂Daarom – dit zegt God, de HEER: Ik zet je minnaars, van wie je een afkeer hebt gekregen, tegen je op; Ik laat ze overal vandaan naar je optrekken: ₂₃de Babyloniërs en heel Chaldea, Pekod, Soa en Koa, en alle Assyriërs, al die aantrekkelijke jongemannen, gouverneurs en stadhouders, officieren en andere hooggeplaatsten, al die mannen te paard. ₂₄Ze komen uit alle volken, ze trekken tegen je op met hun strijdwagens, met hun grote en kleine schilden en hun helmen, ze vallen je van alle kanten aan. Ik zal hen een oordeel over je laten vellen; overeenkomstig hun recht zullen zij je vonnissen. ₂₅Ik zal je mijn jaloezie laten voelen: zij zullen zich woedend op je storten en je neus en je oren afsnijden, en wat er van je over is valt ten prooi aan het zwaard. Ze zullen je zonen en dochters wegvoeren, en wat er dan nog van je over is wordt door het vuur verteerd. ₂₆Ze zullen jou je kleren uittrekken en je je prachtige sieraden afnemen. ₂₇Dan zal Ik een einde maken aan je schanddaden, en aan je ontrouw in Egypte, en je zult je minnaars niet meer naar de ogen zien en aan Egypte niet meer denken.

₂₈Nu dan – zegt God, de HEER –, Ik lever je uit aan de mannen die je haat en van wie je een afkeer hebt gekregen. ₂₉Zij zullen jou haten, je alles afnemen wat je hebt vergaard en je naakt achterlaten; je schaamteloze naaktheid, je overspel en je schandelijk gedrag zullen voor iedereen zichtbaar zijn. ₃₀Dit alles zal met je gebeuren omdat je met alle volken overspel bedreef, en je onrein hebt gemaakt met hun afgoden. ₃₁Je hebt net zo gehandeld als je zus; haar beker zal Ik ook jou te drinken geven. ₃₂Dit zegt God, de HEER:

₃₅Daarom – dit zegt God, de HEER: Omdat je Mij vergeten bent en Mij de rug hebt toegekeerd, daarom zul je nu de schande van je overspel dragen.’

₃₆De HEER zei tegen mij: ‘Mensenkind, ga een oordeel vellen over Ohola en Oholiba! Wijs hen op de gruweldaden die ze hebben begaan. ₃₇Ze hebben overspel gepleegd en er kleeft bloed aan hun handen. Ze pleegden overspel met hun afgoden, ze hebben zelfs de kinderen die ze Mij hadden gebaard, als voedsel aan hen aangeboden. ₃₈Ze hebben daarmee mijn heiligdom verontreinigd, en ze hebben mijn sabbat ontwijd. ₃₉Op de dag dat ze hun kinderen slachtten voor hun afgoden, zijn ze mijn heiligdom binnengegaan en hebben het ontwijd. Zo hebben ze zich gedragen, midden in mijn tempel. ₄₀Ook hebben ze boden gezonden naar mannen in verre landen. En ze zijn gekomen, de mannen voor wie je je gebaad hebt, voor wie je je ogen hebt opgemaakt en voor wie je je met sieraden hebt behangen. ₄₁Je bent gaan zitten op een prachtig bed, met een gedekte tafel ervoor waarop mijn wierook en mijn olie stonden. ₄₂Eromheen was het geluid te horen van een zorgeloze menigte: er waren Sabeeërs uit de woestijn en mannen van allerlei slag; jij en je zus kregen armbanden om en een prachtige kroon op het hoofd. ₄₃En Ik dacht over deze door ontucht getekende vrouw: Nu plegen ze overspel met haar, en zij met hen. ₄₄Ze bezochten haar zoals je een hoer bezoekt – zo gingen ze om met Ohola en ook met Oholiba, schaamteloze vrouwen. ₄₅Maar rechtvaardige mannen zullen hen vonnissen volgens het recht dat geldt voor overspelige vrouwen en moordenaressen, want overspelig zijn ze, en er kleeft bloed aan hun handen.

₄₆Dit zegt God, de HEER: Laat een mensenmassa op hen afstormen, laat angst hen overweldigen en plundering hun deel worden. ₄₇Die menigte zal hen stenigen, hen neerhakken met hun zwaarden, hun zonen en dochters doden en hun huizen in de as leggen. ₄₈Dan zal Ik een einde maken aan de schande in het land, en alle vrouwen zullen gewaarschuwd zijn en jullie schandelijke gedrag niet navolgen. ₄₉Jullie zullen boeten voor je schanddaden en voor je zondige afgodendienst. Dan zullen jullie beseffen dat Ik God, de HEER, ben.’