Psalmen 115

₁Net ús, o Heare, net ús,

mar jo namme komt eare ta

om jo geunst en trou.

₂Wêrom moatte de folken sizze:

Wêr is dochs har God?

₃Us God is yn ’e himel

en Hy docht wat Er wol.

₄Har goaden binne sulver en goud,

troch minskehannen makke.

₅Se hawwe in mûle, mar prate net,

se hawwe eagen, mar sjogge net,

₆se hawwe earen, mar hearre net,

se hawwe in noas, mar rûke net,

₇se hawwe hannen, mar taaste net,

se hawwe fuotten, mar rinne net,

se jouwe gjin lûd mei har kiel.

₈Dy’t har makke hawwe,

moatte wurde as sij

mei elk dy’t op har fertrout.

₉Mar Israel fertrout op ’e Heare,

Hy is har help en har skyld.

₁₀It hûs fan Aäron fertrout op de Heare,

Hy is har help en har skyld.

₁₁De godfreezjenden fertrouwe op ’e Heare,

Hy is har help en har skyld.

₁₂De Heare tinkt oan ús,

Hy sil ús segenje,

Hy sil it hûs fan Israel segenje,

₁₃Hy sil segenje dy’t ûntsach ha,

de lytsen en de grutten.

₁₄De Heare mei jim oanwinne litte,

jimme en jim bern.

₁₅Segene binne jim troch de Heare,

dy’t himel en ierde skepen hat.

₁₆De himel is de Heare sines,

mar de ierde hat Er de minsken jûn.

₁₇Net de deaden sille de Heare loovje,

net ien fan har dy’t yn ’e stilte delsonken binne,

₁₈mar wy, wy wolle de Heare priizje

fan no ôf oant yn ivichheid.

Halleluja.