Psalmen 108

₂Myn hert hat rêst, o God,

myn hert is fêst;

ik sil sjonge en spylje.

₃Kom, myn gloarje,

kom, liere en harpe;

ik sil it moarnsrea wekker sjonge.

₄Ik wol Jo loovje, Hear, by de folken,

by de naasjes Jo besjonge.

₅Want heech as de himel is jo geunst,

oan ’e wolken ta jo trou.

₆Lit jo heechheid, God, fier boppe de himel rize,

jo gloarje mei de hiele ierde omfiemje.

₇Dat jo beminden rêden wurde;

help mei jo rjochterhân en jou ús antwurd.

₈God hat dit yn syn hillichdom sprutsen:

Ik sil triomfearje en Sichem ferlotsje,

de flakte fan Sûkkot sil ik ferpartsje.

₉Gileäd is mines, Manasse is mines,

Efraïm is myn helm, Juda myn kommandostêf;

₁₀Moäb brûk Ik as waskkûm,

op Edoms grûn smyt Ik myn skoech,

oer Filistéa klinkt myn oerwinnersrop.

₁₁Wa bringt my nei de fêste stêd

en wa liedt my oant yn Edom?

₁₂Binne Jo it net, God, deselde dy’t ús ferstjitten hie?

Sille Jo, God, net mei ús legers de striid yngean?

₁₃Bring ús help tsjin de fijân,

want minskehelp hat neat te betsjutten.

₁₄Mei God sille wy heldedieden dwaan.

Hy sil ús fijannen ferwâdzje.