Numeri 10

₁De Heare sei tsjin Mozes: ₂Lit dy no twa trompetten meitsje fan dreaun sulverwurk en brûk se om de mienskip byinoar te roppen en de legers opbrekke te litten. ₃Wurdt der op beide trompetten blaasd, dan moat de hiele mienskip by dy gearkomme oan de yngong fan ’e tinte fan ’e moeting. ₄Wurdt der mar op ien blaasd, dan moatte de foarmannen by dy gearkomme, de lieders fan Israels tûzenskippen. ₅By it earste alarmsynjaal moatte de legerkampen op it easten opbrekke. ₆By it twadde moatte dy op it suden opbrekke. Alle kearen dat se opbrekke moatte, moat earst it alarmsynjaal jûn wurde. ₇Foar it byinoarroppen fan ’e gemeente wurdt der wol op ’e trompet blaasd, mar gjin alarmsynjaal jûn. ₈It blazen op ’e trompetten is it wurk fan ’e prysters, de soannen fan Aäron; dat is in foarskrift de tiden troch oant yn jim fierste geslachten. ₉As jimme yn jim lân de striid oangeane tsjin in fijân, dy’t jim derûnder hâlde wol, dan moatte jimme it alarmsynjaal jaan op ’e trompetten. Dan sille jimme de Heare, jimme God, yn ’t sin komme en fan jimme fijannen ferlost wurde. ₁₀Ek op dagen fan blydskip: op ’e stelde heechtijdagen en by nije moanne moat der by jimme brânoffers en jimme frede-offers op ’e trompetten blaasd wurde. Want sa sille jim by jimme God yn oantinken bliuwe. Ik bin de Heare, jimme God.

₁₁It wie yn it twadde jier, op ’e tweintichste dei fan ’e twadde moanne, dat de wolk him opjoech boppe de tintwenning mei de ferbûnsakte wei. ₁₂Doe brieken de Israeliten op út ’e woestyn Sinai, yn ’e folchoarder sa’t dy foarskreaun wie. Yn ’e woestyn Paran bleau de wolk hingjen. ₁₃Dat wie de earste kear dat se opbrieken op oanwizing fan de Heare, sa’t Mozes dy oerbrocht. ₁₄De legerôfdielings dy’t by it findel fan it kamp fan ’e Judeeërs hearden, brieken earst op. It leger fan Juda ûnder Nachsjon, de soan fan Amminadab. ₁₅It leger fan ’e stam fan ’e Issaskariten ûnder Netanel, de soan fan Sûar. ₁₆En dat fan ’e stam fan ’e Sebûloniten stie ûnder Eliab, de soan fan Chelon. ₁₇Dêrop waard de tintwenning ôfbrutsen en brieken de Gersjoniten en Merariten op, dy’t ek de tintwenning droegen. ₁₈Doe brieken de legerôfdielings op, dy’t by it findel fan it kamp fan Rûben hearden. It leger fan Rûben stie ûnder Elisûr, de soan fan Sjedeûr. ₁₉It leger fan ’e stam fan ’e Simeöniten ûnder Sjelûmiël, de soan fan Sûrisjaddai. ₂₀En dat fan ’e stam fan ’e Gaditen ûnder Elisaf, de soan fan Reûël. ₂₁Doe brieken de Kehatiten op, dy’t de hillige dingen droegen. Ear’t se te plak wienen, hienen de oaren de tintwenning al wer opset. ₂₂Dêrnei brieken de legerôfdielings op, dy’t by it findel fan it kamp fan ’e Efraïmiten hearden. It leger fan Efraïm stie ûnder Elisjama, de soan fan Ammihûd. ₂₃It leger fan ’e stam fan ’e Manassiten ûnder Gamliël, de soan fan Pedasûr. ₂₄En dat fan ’e stam fan ’e Benjaminiten ûnder Abidan, de soan fan Gidony. ₂₅Dêrnei brieken de legerôfdielings op dy’t by it findel fan it kamp fan ’e Daniten hearden, de achterhoede fan it hiele leger. It leger fan Dan stie ûnder Achiëzer, de soan fan Ammisjaddai. ₂₆It leger fan ’e stam fan ’e Azeriten ûnder Pagiël, de soan fan Okran. ₂₇En dat fan ’e stam fan ’e Naftaliten ûnder Achira, de soan fan Enan. ₂₈Yn dy folchoarder brieken de legerôfdielings fan ’e Israeliten op.

₂₉Mozes sei tsjin Chobab, de soan fan Rehûël, de Midjanyt, Mozes syn skoanheit: Wy reizgje nei it plak dat de Heare ús tasein hat. Gean mei, en wy sille jimme goed dwaan, want de Heare hat Israel alle goeds tasein. ₃₀Mar hy sei tsjin him: Nee, ik sil net mei, ik wol wer nei yn eigen lân en sibbe. ₃₁Mozes sei: Gean dochs net by ús wei, want jo witte wêr’t wy yn ’e woestyn ús kamp opslaan kinne. Jo sille in gids mei goede eagen foar ús wêze. ₃₂As jo meigeane, dan sil it sà komme: it goede dat de Heare ús docht, dat sille wy jo ek dwaan.

₃₃Sa brieken se op fan ’e berch fan de Heare. Se makken in reis fan trije dagen en de ferbûnsarke fan de Heare gong foar harren út, in reis fan trije dagen om in plak te sykjen dêr’t se rêste koenen.

₃₄Deis as se opbrieken hong de wolk fan de Heare boppe harren. ₃₅Alle kearen dat de arke opbriek, sei Mozes:

₃₆En as de arke wer rêste, sei er: