Lukas 6

₁Op in sabbat rûn Er troch de nôtfjilden. Syn learlingen plôken ûnderweis ieren ôf, wreauwen de kerlen der op ’e hân út en ieten dy op. ₂Inkelde Fariseeërs seinen: Wat dogge jim dêr? Dat mei net op sabbat. ₃Jezus antwurde harren: Mar hawwe jimme dan net yn ’e Skrift lêzen, wat David die, doe’t hy en syn mannen honger hienen? ₄Hoe’t er it hillichdom yn gong, de toanbreaën naam en dêrfan iet, en hoe’t er syn mannen dêr ek noch fan joech, wylst allinne de prysters dêr mar fan ite meie? ₅En Hy sei tsjin harren: De Minskesoan hat it ek oer de sabbat te sizzen.

₆Op in oare sabbat kaam Er de synagoge yn en begûn it folk te learen. Doe siet dêr in man mei in ferskronfele rjochterhân. ₇De learaars en Fariseeërs loerden op Him, oft Er ek op sabbat ien better meitsje soe; dan hienen se wat om Him oan te bringen.

₈Mar Hy wist wat se fan doel wienen, en sei tsjin de man mei de ferskronfele hân: Gean stean en kom hjir yn ’e midden. De man kaam oerein en gong dêr stean. ₉Doe sei Jezus tsjin harren: No moatte jimme My ris sizze: Wat mei men op sabbat earder dwaan, goed of kwea, in libben rêde of it ferlern gean litte?

₁₀Doe seach Er it hiele hear oer en sei tsjin de man: Stek jo hân ris út. Dat die er en de hân wie wer better. ₁₁Se waarden lykwols poerrazend en leinen mei-inoar oer, wat se Jezus dwaan soenen.

₁₂Yn dy dagen teach Er nei it berchlân om te bidden en de hiele nacht troch bidde Er dêr ta God. ₁₃Doe’t it ljocht wurden wie, rôp Er syn learlingen by Him en keas der tolve út, dy’t Er apostels neamde, ₁₄te witten Simon, dy’t Er de namme Petrus joech, en syn broer Andréas, Jakobus en Johannes, Filippus en Bartoloméus, ₁₅Mattéus en Tomas, Jakobus Alféus’ soan, Simon, dy’t de frijheidsstrider neamd waard, ₁₆Judas Jakobus’ soan en Judas Iskariot, dy’t syn ferrieder wurden is.

₁₇Hy gong mei harren de berch ôf en op in flakte bleau Er stean. In grut tal fan syn learlingen wie dêre en in macht folk út it hiele Joadske lân, út Jeruzalem en út Tyrus en Sidon oan ’e seekant. ₁₈Se wienen kommen om Him te hearren en fan har kwalen ôfholpen te wurden. Dy’t lêst hienen fan kweageasten waarden ek sûn makke. ₁₉Al dat folk besocht Him oan te reitsjen, omdat der in krêft fan Him útgong, dy’t alle siken sûn makke.

₂₀Jezus seach syn learlingen oan en sei:

₂₇Tsjin jimme, dy’t nei my harkje, sis Ik: Haw jim fijannen leaf, doch de lju dy’t jimme haatsje goed, ₂₈segenje dy’t jimme ferflokke, bid foar dy’t jimme tenei komme. ₂₉Kear him dy’t jo op it iene wang slacht, ek it oare ta. As ien jo de mantel ôfpakt, moatte jo him de oare klean net wegerje. ₃₀Jou oan elk dy’t jo om wat freget. As ien jo wat ôfpakt, easkje dat net werom.

₃₁Lykas jimme wolle, dat de minsken jim behannelje, sa moatte jimme har ek behannelje. ₃₂As jimme leafhawwe, dy’t ek fan jimme hâlde, hokker tank kinne jimme dêrfoar ferwachtsje? Want ek de sûnders hawwe leaf, dy’t fan har hâlde. ₃₃En as jimme de lju goeddogge dy’t jim goeddogge, hokker tank kinne jimme dêrfoar ferwachtsje? De sûnders dogge dat likegoed. ₃₄En as jimme liene oan minsken dêr’t jimme wat fan hoopje werom te krijen, hokker tank kinne jimme dêrfoar ferwachtsje? Ek sûnders liene oan sûnders mei it doel om likefolle werom te krijen.

₃₅Nee, haw jimme fijannen leaf, doch harren goed en lien út sûnder wat werom te ferwachtsjen. Dan sil jimme lean grut wêze en jimme sille bern wêze fan de Allerheechste, dy’t ommers ek goed is foar de ûntankberen en minnen. ₃₆Wês barmhertich lykas jimme Heit dat is.

₃₇Oardielje net, dan sil God ek net oer jimme oardielje. Feroardielje net, dan sille jimme ek net troch God feroardiele wurde. Sprek frij, dan sille jimme frijsprutsen wurde. ₃₈Jou, dan sil jimme jûn wurde. In skoandere mjitte wurdt jimme dan tapart, ien dy’t oanstampt is en skodde, ien dy’t oerrinnende fol is, want nei de mjitte dy’t jimme jouwe, sil jimme tametten wurde.

₃₉Hy hâlde harren ek dit byld foar: Kin de iene bline altemets de oare it paad wize? Sille se allebeide net yn ’e kûle falle? ₄₀Learlingen steane net boppe de master. As se troch it learen hinne binne, dan pas sille se syn gelikens wêze.

₄₁Wêrom sjogge jo nei de splinter yn oarmans each en fernimme jo de balke net, dy’t yn jo eigen each sit? ₄₂Hoe kinne jo dochs tsjin in oar sizze: Freon, lit my by dij dy splinter ris út it each helje, as jo de balke yn jo eigen each net fernimme? Komeedzjespylder, helje earst de balke út jo eigen each wei. Dan pas kinne jo de splinter yn oarmans each sitten sjen en dy derút helje.

₄₃Der is gjin goede beam dy’t minne fruchten jout, mar ek gjin minne beam mei goede frucht. ₄₄Elke beam ken men oan syn frucht. Fan stikelhagen plôket men ommers gjin figen en fan in toarnbeipôle gjin druven. ₄₅Goede minsken helje út ’e skatkeamer fan har goed hert it goede foar ’t ljocht, de minnen út har min hert it minne. Want dêr’t it hert fol fan is, dêr sprekt de mûle fan.

₄₆Wat dogge jimme My allegeduerigen Hear, Hear te neamen, as jimme dochs net dogge, wat Ik sis? ₄₇Elkenien dy’t by My komt, nei myn wurden harket en dêrneffens docht, Ik sil jim ris sizze wêr’t sa’n ien op liket. ₄₈Hy liket op ien dy’t by it bouwen fan in hûs hakket en dolt en de fûneminten op ’e rotsgrûn leit. As dan it hege wetter delkomt, batst it tsjin dat hûs oan, mar der is gjin ferwrikken oan, omdat it goed boud is. ₄₉Mar as ien al nei myn wurden harket, mar der net neffens docht, sa’n man liket op ien dy’t in hûs samar op ’e grûn set sûnder fûneminten. It wetter batst der tsjinoan en it stoart op slach yn. It wurdt ien grutte púnfal.