Lukas 5

₁Jezus stie ris op ’e wâl fan ’e mar fan Gennézaret, wylst it folk op Him oankrong om it godlik boadskip te hearren. ₂Hy seach twa boatsjes oan ’e wâl lizzen. De fiskers wienen derút stapt en spielden de netten. ₃Hy stapte yn ien fan dy boatsjes, Simon sines, en frege him, oft er in eintsje út ’e wâl farre woe. Sittendewei joech Er doe út it boatsje it folk ûnderrjocht.

₄Doe’t Er dêr klear mei wie, sei Er tsjin Simon: Hâld ris op it djippe oan en bring jimme netten út foar it fangen. ₅Simon antwurde: Master, de hiele nacht hawwe wy yn ’t spier west en neat fongen, mar as Jo it sizze, bring ik de netten út. ₆Doe’t se dat dien hienen, fongen se sa’n soad fisk, dat de netten skuorden suver. ₇Doe wonken se har maten yn ’e oare boat om te kommen en mei oan te pakken. Dy kamen en se laden beide boaten sa fol, dat se sonken omtrint.

₈Doe’t Simon Petrus dat seach, foel er foar Jezus op ’e knibbels en sei: Gean by my wei, Hear, want ik bin in ferkeardenien. ₉Ja, hy en syn maten wienen alhiel ferbjustere om de haal dy’t se mei it fiskjen dien hienen. ₁₀En sa wie it ek mei Jakobus en Johannes, de soannen fan Sebedéus, dy’t mei Simon yn ’e mande dienen. Jezus sei tsjin Simon: Wês net bang, fan no ôf oan silste minsken fange. ₁₁Doe setten se de boaten op ’e wâl, lieten de hiele boel dêr lizze en folgen Him.

₁₂Doe’t Er yn ien fan ’e stêden wie, trof Er in man dy’t ûnder de lepraplakken siet. Sa gau’t dy Jezus seach, liet er himsels foaroer falle en smeekte Him: Hear, as Jo it wolle, kinne Jo my sûn en suver krije. ₁₃Jezus stiek de hân út, rekke him oan en sei: Goed, Ik wol it, wurd suver. Op slach gong de melaatskens him ôf. ₁₄Jezus sei, hy mocht der mei gjinien oer prate. Mar lit jo, sei Er, oan ’e pryster sjen, en offerje fanwegen jo suvering, wat Mozes foarskreaun hat. Dan hawwe se in bewiis.

₁₅Mar nammerstemear gong syn rop troch it lân en kloften folk kamen opsetten om Him te hearren en fan har kwalen ôfholpen te wurden. ₁₆Mar Hy socht ûntwyk yn iensume oarden om dêr te bidden.

₁₇Op in kear dat Jezus it folk oan it learen wie, sieten der ek Fariseeërs en wetlearaars by. Ut alle plakken fan Galiléa en Judéa en út Jeruzalem wienen dy wei kommen. Hy hie de krêft fan de Hear om minsken better te meitsjen.

₁₈Krekt kamen der inkelde manlju oansetten mei in man op in draachbêd, dy’t ferlamme wie. Se woenen dy man deryn bringe en foar Jezus dellizze. ₁₉Mar doe’t se der fanwegen al it folk net yn koenen, gongen se it dak op en lieten him dêrtrochhinne mei bêd en al midden tusken it folk foar Jezus syn fuotten delsakje. ₂₀Doe’t Jezus seach hoe’t se leauden, sei Er: Freon, jo sûnden wurde jo ferjûn.

₂₁De learaars en Fariseeërs begûnen dêroer te redendielen en seinen: Wat is dit foar ien, dat Er God sa lasteret? Wa kin sûnden ferjaan as God allinne? ₂₂Jezus seach wol troch har riddenaasjes hinne en antwurde harren: Wat beriddenearje jimme by jimsels? ₂₃Wat is makliker te sizzen: jo sûnden wurde jo ferjûn, of te sizzen: gean oerein en rin? ₂₄Mar dat jimme witte meie, dat de Minskesoan de macht hat om op ierde sûnden te ferjaan ..., Hy kearde Him nei de lamme ta en sei: Ik sis jo, kom oerein, nim jo bêd op en rin nei hûs.

₂₅Op slach, wylst alleman it seach, kaam er oerein, krige it bêd dêr’t er op lein hie, fan ’e grûn en rûn, God ferhearlikjende, nei hûs. ₂₆Ferbjustering kaam oer har allegearre, se ferhearliken God en fol ûntsach seinen se: Wûnderbaarlike dingen hawwe wy hjoed sjoen.

₂₇Dêrnei gong Er it hûs út en seach in tolgarder by syn tolhûs sitten. Levy wie syn namme. Jezus sei tsjin him: Gean mei My. ₂₈De man liet alles achter, gong oerein en folge Him. ₂₉By him thús hâlde Levy in grut gastmiel foar Him. Dêr wienen hiel wat tolgarders en oaren mei har oan tafel. ₃₀De Fariseeërs en har learaars seinen prottelich tsjin syn learlingen: Wêrom ite en drinke jimme mei tolgarders en sûnders?

₃₁Jezus antwurde: Sûne minsken hawwe gjin ferlet fan in dokter, mar siken al. ₃₂Ik bin net kommen om deugdsume minsken ta bekearing op te roppen, mar sûnders.

₃₃Doe seinen se tsjin Him: De learlingen fan Johannes fêstje faak en dogge gebedens, dy fan de Fariseeërs krektsa, mar Jowes ite en drinke mar ta. ₃₄Jezus sei tsjin harren: Brullofters kin men dochs net fêstje litte, wol, salang as de breugeman by harren is? ₃₅De tiid giet lykwols syn gong, en as ienkear de breugeman by harren weinommen is, dan, yn dy tiid, sille se fêstje.

₃₆Hy fertelde harren noch in gelikenis: Nimmen skuort in lape út in nij stik klean en set dy op in âld: want it nije stik skuort it âlde út en boppedat past de nije lape net by it âlde guod. ₃₇Nimmen docht ek jonge wyn yn âlde sekken: oars makket de jonge wyn in skuor yn ’e sekken en dan rint de wyn fuort en de sekken binne wei. ₃₈Nee, jonge wyn heart yn nije sekken. ₃₉Gjinien dy’t wend is âlde te drinken, wol fan jonge witte, want – it sizzen is altyd – de âlde giet dermei.