Genesis 38

₁It wie yn dyselde tiid, dat Juda by syn bruorren weigong en oansluting krige by in man út Adûllam, by namme Chira. ₂Dêr seach Juda de dochter fan Sjûa, in Kanaänitysk man. Hy naam har ta frou en hie mienskip mei har. ₃Hja waard swier en krige in soan, dy’t er Er neamde. ₄Wer waard se swier en krige in soan, en dy neamde se Onan. ₅Doe krige se nochris in soan en dy neamde se Sjela; Juda wie yn Kezib, doe’t hja him krige. ₆– Juda naam foar syn âldste, Er, in frou dy’t Tamar hiet. ₇Mar Er, Juda syn âldste, wie yn ’e eagen fan de Heare in ferkearden ien, dat de Heare liet him stjerre. ₈Doe sei Juda tsjin Onan: Kom by de frou fan dyn broer, doch dyn sweagerplicht oan har en soargje, dat dyn broer in bern op syn namme krijt. ₉Onan wist lykwols dat it bern net op syn namme komme soe. Dat alle kearen as er by de frou fan syn broer kaam, dan fergriemde er it sied op ’e grûn, om syn broer mar gjin bern te jaan. ₁₀Mar wat er dien hie, achte de Heare ferkeard, dat Hy liet him ek stjerre. ₁₁Doe sei Juda tsjin syn skoandochter Tamar: Bliuw as widdo yn jim heite hûs, oant myn soan Sjela grut is. Mar hy tocht by himsels: oars soe dy ekris stjerre kinne lykas syn bruorren. Dat sa gong Tamar fuort en wenne yn har heite hûs.

₁₂Sa ferrûn der gâns in tiid en Juda syn frou, de dochter fan Sjûa, stoar. Doe’t de routiid foar Juda om wie, gong er nei syn skieppeskearders te Timna, hysels en Chira, syn freon de Adûllamyt. ₁₃En der waard Tamar ferteld: Sjoch, dyn skoanheit is ûnderweis nei Timna te skieppeskearen. ₁₄Doe die se har widdoklean út en die in wale foar en makke har sa ûnkenber. Hja gong sitten by de yngong fan Enaïm, dat oan ’e wei nei Timna leit, want hja hie sjoen dat Sjela al grut wie, mar dat hja him net ta frou jûn wie.

₁₅Doe’t Juda har seach, hâlde er har foar in hoer, om’t hja har gesicht bedutsen hie. ₁₆Hy sloech fan ’e wei ôf nei har ta en sei: Kom ju, lit my by dy komme! Want hy wist net, dat it syn skoandochter wie. Hja sei: Wat jouwe jo my, as jo by my komme meie? ₁₇Hy sei: Ik sil dy in geitebokje fan myn lytsfee stjoere. Hja sei: As jo my in ûnderpân jouwe oant jo it stjoerd hawwe. ₁₈Hy sei: Watfoar pân moat ik jo jaan? Hja sei: Jo segelring, jo koarde en de stôk dy’t jo yn ’e hân hawwe. Dat joech er har en doe kaam er by har en hja rekke fan him yn ferwachting. ₁₉Doe kaam se oerein en gong fuort. Hja lei de wale ôf en die har widdoklean wer oan.

₂₀En Juda liet syn freon, de Adûllamyt, har it geitebokje bringe, om it pân wer fan ’e frou werom te heljen, mar dy koe har net fine. ₂₁Hy frege de manlju fan har wenplak: Wêr is de wijde hoer, dy’t hjir by Enaïm oan ’e wei siet? Hja seinen: Hjir hat gjin wijde hoer west. ₂₂Dat hy gong werom nei Juda en sei: Ik haw har net fûn en ek de manlju fan dat plak seinen: Hjir hat gjin wijde hoer west. ₂₃En Juda sei: Lit it har mar hâlde, oars soenen wy ek noch foar spot stean. Sjoch, ik haw dit bokje stjoerd, mar do hast har net fûn.

₂₄It wie sa’n fearnsjier letter, dat se Juda fertelden: Jo skoandochter Tamar hat huorke en is sadwaande yn ferwachting rekke. Doe sei Juda: Bring har nei bûten ta, dan kin se ferbaarnd wurde. ₂₅Mar wylst hja nei bûten brocht waard, stjoerde se berjocht nei har skoanheit en liet sizze: Fan ’e man fan wa’t dizze dingen binne, bin ik yn ferwachting rekke. Fierders sei se: Kenne jo dy? Fan wa binne dizze segelring, koarde en stôk? ₂₆En Juda koe se. Hy sei: Hja hat tsjin my rjocht fan praten, omdat ik har myn soan Sjela net jûn haw. Hy hat lykwols letter gjin lichaamlike omgong mear mei har hân.

₂₇Doe’t it mei Tamar safier wie, die it bliken, dat se in twilling by har hie. ₂₈Under de befalling stiek ien syn hantsje út en de baakster naam in read triedsje, bûn him dat om it hantsje en sei: Dizze is earst kommen. ₂₉Mar doe’t er syn hantsje weromlutsen hie, kaam syn broerke derút. Hja sei: Mei wat in breuk bisto trochbrutsen! Dat se neamden him: Pêres. ₃₀Dêrnei kaam syn broer, it reade triedsje om ’e hân. En dy neamden se Sêrach.