Genesis 33

₁Doe’t Jakob de eagen opsloech, seach er Ezau oankommen mei fjouwerhûndert man by him. Dat hy ferparte de bern oer Léa en Rachel en oer de beide slavinnen. ₂De beide slavinnen en har bern sette er foaroan, Léa en har bern dêr achter en Rachel en Joazef dêr wer achter. ₃Sels gong er foar har út en hy bûgde him sânris nei de grûn, oant er by syn broer wie. ₄Mar Ezau rûn him yn ’e mjitte, sloech de earmen om him hinne, foel him om ’e hals en tute him. Doe skriemden se. ₅Doe’t er de eagen opsloech, seach er de froulju en de bern en hy sei: Wa hast dêr by dy? Hy sei: De bern, dy’t God yn syn geunst dyn tsjinstfeint jûn hat. ₆Doe kamen de slavinnen, hjasels en har bern, tichterby en hja bûgden har. ₇Ek Léa kaam mei har bern tichterby en hja bûgden har. Dêrnei kaam Joazef tichterby mei Rachel en hja bûgden har. ₈Doe sei er: Wat moat dat hiele leger fan dy, dat ik tsjinkommen bin? Hy sei: Myn hear geunstich foar my stimme. ₉Mar Ezau sei: Ik haw al safolle, broer, dat wat dines is, lit dat fan dy bliuwe. ₁₀Jakob lykwols sei: O nee! Ast my in geunst dwaan wolst, nim dit geskink dan fan my oan, omdat ik ommers dyn gesicht sjoen haw krekt as seach ik Gods gesicht, nosto sa hertlik foar my bist. ₁₁Nim no myn wolkomsgeskink, dat dy brocht is, oan. God hat my ommers geunst bewiisd, dat ik haw al fan alles. En doe’t er by him oanhâlde, naam er it oan. ₁₂Ezau sei: Lit ús mar opbrekke en fuortgean, ik rin wol mei dy op. ₁₃Mar hy sei tsjin him: Myn hear wit wol dat de bern tear binne en dat ik lytsfee mei lamkes en nijmelke kij op ’e noed haw. As dy mar ien dei opjage waarden, dan soe alle lytsfee deagean. ₁₄Lit myn hear mar foar syn tsjinstfeint útgean. Dan gean ik sels op myn gemak fierder nei de gong fan it fee foar my en nei de gong fan ’e bern, oant ik by myn hear kom te Séir. ₁₅Ezau sei: Lit my dan wat fan it folk dat by my is, by dy bliuwe litte. Mar hy antwurde: Wêrom soe myn hear my dochs sa te wille wêze? ₁₆Sa gong Ezau dy deis syn wegen, wer nei Séir werom. ₁₇Mar Jakob reizge nei Sûkkot en sette him dêr in hûs en foar it fee makke er hutten. Dat dêrom neamde er dat plak Sûkkot.

₁₈Werom fan Paddan-Aram, kaam Jakob goed en wol by de stêd Sichem oan, dy’t yn it lân Kanaän leit, en hy sloech east fan dy stêd syn kamp op. ₁₉Hy kocht it stik lân, dêr’t er syn tinte op set hie, fan ’e soannen fan Hemor, de heit fan Sichem, foar hûndert jildstikken. ₂₀Hy sette dêr in alter op en neamde dat: El is de God fan Israel.