Exodus 33

₁Doe sei de Heare tsjin Mozes: Gean hinne, hjirwei, dosels en it folk datst út Egypte fierd hast, nei it lân dat Ik Abraham, Izaäk en Jakob mei in eed tasein haw, doe’t Ik sei: Dyn neigeslacht sil Ik it jaan. ₂Ik stjoer in ingel foar dy út en Ik sil de Kanaänyt, de Amoryt, de Hetyt, de Perizzyt, de Chiwwyt en de Jebûsyt ferdriuwe ₃en dij bringe nei in lân dat oerrint fan molke en hunich. Ik gean lykwols net yn jimme fermidden mei, want jim binne in dôfhûdich folk. Oars soe Ik jim ûnderweis ris ferneatigje kinne. ₄Doe’t it folk dat hurde wurd hearde, gongen se yn ’e rou en net ien dy’t syn sieraden om en oan die. ₅De Heare sei tsjin Mozes: Sis tsjin ’e Israeliten: Jimme binne in dôfhûdich folk. As Ik mar justjes yn jim fermidden meirinne soe, dan soe Ik jim al ferdylgje. Doch no jim sieraden mar ôf en dan sil Ik sjen, wat Ik jimme dwaan sil. ₆Dat de Israeliten hienen sûnt de berch Hoareb har sieraden ôflein.

₇Doe naam Mozes in tinte en sette dy op bûten it kamp, fier fan it kamp ôf en hy neamde dy: tinte fan ’e moeting. En elk dy’t de Heare wat freegje woe, gong út nei de tinte fan ’e moeting ta, bûten it kamp. ₈En as Mozes it kamp útgong nei de tinte ta, dan gong it hiele folk oerein en elk stelde him op foar de yngong fan syn tinte. Dan seagen se Mozes achternei oant er yn ’e tinte gien wie. ₉As Mozes dan yn ’e tinte wie, dan kaam de wolkkolom del en gong oan de yngong fan ’e tinte stean. En Hy spriek dan mei Mozes. ₁₀As dan it hiele folk de wolkkolom stean seach oan ’e yngong fan ’e tinte, dan gongen se allegearre oerein en elk bûgde him del foar de yngong fan syn eigen tinte. ₁₁Dan spriek de Heare fan mûle ta mûle mei Mozes, sa’t in man mei syn freon praat. Dêrop gong er dan werom nei it kamp. Jozua lykwols, de soan fan Nûn, syn tsjinner, in jongfeint, kaam net út ’e tinte wei.

₁₂Mozes sei tsjin de Heare: Sjoch, Jo sizze no wol tsjin my: Lied dit folk fuort, mar Jo hawwe my net witte litten, wa’t Jo mei my stjoere sille. Dochs hawwe Jo sels sein: Ik haw dy by de namme kend en do hast genede yn myn eagen fûn. ₁₃Mar no, as ik dan genede yn jo eagen fûn haw, bring my dan op ’e hichte mei jo bedoelings, dan sil ik Jo kenne, om sadwaande genede yn jo eagen te finen. En betink dan dat dizze naasje jo folk is.

₁₄Doe sei Er: Moat Iksels meigean om dy rêstich te meitsjen? ₁₅Mozes sei tsjin Him: As Josels net meigeane, lit ús hjir dan net weigean. ₁₆Wêr soe men oars oan witte, dat ik genede yn jo eagen fûn haw, ik en jo folk, as Jo net mei ús gean soenen? Wy binne dochs, ik en jo folk, apart set fan alle folken dy’t op ’e ierdboaiem binne? ₁₇De Heare sei tsjin Mozes: Ek dat watst no sein hast, sil Ik dwaan, want do hast genede yn myn eagen fûn en Ik ken dy by namme.

₁₈Doe sei er: Lit my dochs jo hearlikheid sjen. ₁₉Hy sei: Ik sil al myn goedheid foar dy lâns gean litte en de Namme fan de Heare foar dy útroppe. Want Ik sil genedich wêze, wa’t Ik genedich bin en barmhertich oer wa’t Ik barmhertich bin. ₂₀Fierders sei Er: Myn gesicht lykwols silst net sjen kinne, want gjin minske kin My sjen en yn it libben bliuwe. ₂₁De Heare sei: Sjoch, hjir is by My in plak. Gean op dy rots stean. ₂₂En wylst myn hearlikheid foarbygiet, sil Ik dy yn ’e holte fan dy rots sette en dan sil myn hân dy bedekke. ₂₃As Ik dan myn hân weinim, dan silst My fan achteren sjen. Myn gesicht lykwols sil net sjoen wurde.