Scripture: A Refreshing Fountain and a Polished Mirror
In de blogserie Op weg met de NBV21 vertellen bekende Bijbellezers uit Nederland en Vlaanderen wat heeft de NBV21 hen te zeggen heeft voor het leven en werk.
Deze blog is in het Engels geschreven. Lees jij liever Nederlandstalige blogs? Scroll dan naar beneden voor de Nederlandse vertaling.
By Mor Polycarpus
‘What is the point of this new Bible translation, NBV21?’ Let me give my answer to this question from a Syriac-Orthodox perspective, as I was also one of the church representatives who received the NBV21 in The Hague on October 13, 2021. From my perspective, the Bible is both a fountain and a mirror I cannot do without. May NBV21 as a reliable translation be such a fountain and mirror to all its readers.
The Bible, the life-giving Word of God, is a source of life and light, a message of salvation and inspiration in my life and in my pastorate in the 21st century. But in which way is the Bible a source of light and life? The biblical word and those who contemplate it possess many “facets.” This, in turn, gives rise to the variety of interpretations reflecting two criteria of the hermeneutical fruitfulness of the biblical text: one intrinsic to the text, and the other extrinsic. St. Ephrem (d. 373), the theologian-poet of the Syriac Church, explains this double richness by means of two images: a fountain and a mirror. In his Commentary on the Diatessaron, Ephrem explains the intrinsic fruitfulness of the text with the image of a fountain:
God depicted his word with many beauties, so that each of those who learn from it can examine that aspect of it which he likes. And God has hidden within his word all sorts of treasures, so that each of us can be enriched by it, from whatever aspect he meditates on. For God’s word is the Tree of Life [cf. Gen 2:9] which extends to you blessed fruits from every direction; it is like the Rock which was struck in the Wilderness [cf. Ex 17:6], which became a spiritual drink for everyone on all sides: “They ate the food of the Spirit and they drank the draft of the Spirit. [1 Cor 10:4]”.
Sebastian P. Brock, The Bible in the Syriac Tradition (2nd revised edition; Piscataway, NJ: Gorgias Press, 2006), 66.
As for the second criterion, the fruitfulness extrinsic to the text, Ephrem employs the image of a mirror. This is beautifully expressed in his Letter to Publius. He addresses his correspondent:
You would do well not to let fall from your hands the polished mirror of the holy Gospel of your Lord, which reproduces the image of everyone who gazes at it and the likeness of everyone who peers into it. While it keeps its own natural quality, undergoes no change, is devoid of any spots, and is free of any soiling, it changes its appearance before colors although it itself is not changed.
Edward G. Mathews et al., eds., St. Ephrem the Syrian: Selected Prose Works, The Fathers of the Church. (Washington, D.C.: Catholic University of America Press, 1994), 338.
Before white things it becomes [white] like them.
Before black things, it becomes dark like them.
Before red things [it becomes] red like them.
Before beautiful things, it becomes beautiful like them and
before ugly things, it becomes hideous like them.
According to what has been said above, the pages of the Scripture reflect not only the face of God’s narrative and teaching, but also the face of the person who reads it. Scripture, then, is a pearl of many reflections, an inexhaustible source and a mirror that reflects ever new images depending on the person who stands before it. Scripture is a living and open world that no one can seal or close. Neither the person who reads it and contemplates it devoutly, nor the clergy who explain it to the faithful, can contain it. This is a theology that leaves room for the complexity of God and man, as Scripture itself demands through its double fruitfulness, intrinsic (divine) and extrinsic (human).
St Jacob of Sarug (d. 521), like Ephrem before him, insists that one must draw near to Scripture with an attitude of love. Otherwise, Scripture will not yield itself to the reader and consequently, they will miss the inner beauty and discovery of the true meaning of the biblical text. Jacob says:
Approach Scripture with love – and you will see its beauty,
for if you don’t approach it with love, it will not allow you to see its face.
If you read it without love, you will not get any profit,
for love is the gate through which a person enters into its true understanding.Scripture demands of you, when you take hold of it,
For the Syriac edition, see Paul Bedjan and Sebastian P. Brock, eds. Homilies of Mar Jacob of Sarug, 6 vols. (Piscataway, NJ: Gorgias Press, 2006), vol. IV: 282. English translation by Sebastian Brock, “Three Syriac Fathers on Reading the Bible,” Sobornost/Eastern Churches Review 33:1 (2011), 15.
that, if you do not love it more than yourself, you should not read it.
It says to you, ‘If you read me reluctantly,
I too will be reluctant to reveal to you, my meaning.
Either love men, then open me and read, and see my beauties,
or don’t read me, for you won’t get any benefit if you don’t love me.
To the person who shows love to me as he reads me, I will show love,
and if he asks me, I will give over to him all my treasures.
Furthermore, prayer is a prerequisite for the reader to gain spiritual understanding and thus benefit from reading the Scriptures. As Jacob explains:
All the words in the Scriptures are full of light.
4 Bedjan and Brock, eds. Homilies of Mar Jacob of Sarug, vol. II: 197. English translation by Brock, “Three Syriac Fathers on Reading the Bible,” 16.
May I become illumined, Lord, so that I may tell of your story with a sense of wonder.
Mysteries (or Symbols) are concealed within the Scriptures.
O Son of God, grant to the intellect the ability to bring up
great wealth that lies within the divine Scriptures.
Make me worthy, Lord, to gather in and partake of their treasures.
In his formulations of biblical themes, Jacob displays a marvelous gift for bringing out the richness that lies hidden beneath the surface of the biblical text. This is still relevant today for those who view the Bible from the perspective of faith, as it was for believers more than a millennium ago. It is also important to note that much of the best spiritual interpretation of the Bible by the Syriac Fathers is found in poetry, not prose. The two approaches to reading and interpreting the biblical text – the religious-spiritual and the historical-secular – have different goals. Historical interpretation provides us with the external meaning, while spiritual interpretation points us to the internal meaning of the biblical text. One should not compete with the other, but rather complement and thereby enrich the tradition of reading and interpreting the Bible as a whole.
Mor Polycarpus
Archbishop of the Syriac Orthodox Church in The Netherlands
De Schrift: een verfrissende fontein en een gepolijste spiegel
Mor Polycarpus
‘Wat is het nut van een nieuwe Bijbelvertaling als de NBV21?’ Die vraag wil ik graag beantwoorden vanuit een Syrisch-Orthodox standpunt. Ik was namelijk een van de vertegenwoordigers uit de kerken die op 13 oktober 2021 in Den Haag een exemplaar van de NBV21 kreeg overhandigd. Voor mij is de Bijbel een fontein en een spiegel waar ik niet zonder kan leven. En het is mijn wens dat de NBV21 als een betrouwbare vertaling zo’n fontein en spiegel mag zijn voor al haar lezers.
De Bijbel, het levengevende Woord van God, is in de eenentwintigste eeuw, in mijn persoonlijke leven en in mijn herderlijk ambt, een bron van leven en licht, een boodschap van verlossing en inspiratie. Maar wellicht vraag je je nu af: hoe is de Bijbel dan een bron van licht en leven? Zowel het Bijbelse woord als de mensen die zich daarin verdiepen bezitten vele ‘facetten’. En dat leidt vervolgens weer tot een grote verscheidenheid aan interpretaties. Al die interpretaties laten twee manieren zien waarop een Bijbelse tekst hermeneutisch vruchtbaar is: de ene manier is intrinsiek aan de tekst, de andere extrinsiek. Sint-Efrem de Syriër († 373), de heilige dichter-theoloog van de Syrische kerk, legt deze dubbele rijkdom uit aan de hand van de eerdergenoemde twee beelden: een fontein en een spiegel. In zijn Commentaar op het Diatessaron verklaart Efrem de intrinsieke vruchtbaarheid van de tekst aan de hand van het beeld van een fontein:
God heeft zijn Woord voorzien van vele schoonheden, zodat iedereen die er iets van wil leren, het aspect kan bestuderen dat hem of haar het meest aanspreekt. En God heeft allerlei schatten in zijn Woord verborgen, zodat ieder van ons erdoor verrijkt kan worden, ongeacht welk aspect ervan hij of zij overpeinst. Want Gods Woord is de levensboom [vgl. Gen. 2:9] die je vanuit elke richting aangename vruchten toesteekt; het is als de Rots waarop in de woestijn werd geslagen [vgl. Ex. 17:6], die een geestelijke drank werd die alle kanten op stroomde, zodat iedereen ervan kon drinken: ‘En ze aten allemaal hetzelfde geestelijke voedsel en dronken allemaal dezelfde geestelijke drank’ [1 Kor. 10:4].
Sebastian P. Brock, The Bible in the Syriac Tradition (2nd revised edition), Piscataway, NJ, 2006, 66.
Voor het tweede criterium, de vruchtbaarheid die extrinsiek is aan de tekst, gebruikt Sint-Efrem het beeld van de spiegel. Dit beeld wordt mooi uitgewerkt in De brief aan Publius. Hij schrijft daarin het volgende:
Je doet er goed aan om de mooi gepolijste spiegel van het heilig Evangelie van je Heer niet uit je handen te laten vallen. Deze spiegel doet iedereen na die erin kijkt en hij neemt de gelijkenis aan van ieder die hem bekijkt. Terwijl hij zijn eigen aard bewaart en geen verandering ondergaat, en er geen vlek of verontreiniging aanwezig is, verandert zijn voorkomen als er kleuren op vallen, hoewel hij zelf niet veranderd is.
Bij witte dingen wordt hij wit als zij,
Kees den Biesen, Dank aan het Verborgen Licht. De vroegchristelijke poëzie van Efrem de Syriër, Glane 2021. 65-66.
bij zwarte naar hun beeld zwart
en bij rode is hij net als zij rood;
bij mooie dingen is hij mooi als zij
en bij lelijke net als zij wanstaltig.
Op basis van wat we hierboven hebben gelezen, kunnen we zeggen dat in de bladzijden van de Schrift niet alleen het ‘gezicht’ van Gods verhaal en zijn onderwijs worden weerspiegeld, maar ook het gezicht van de persoon die haar leest. De Schrift is dan als een parel met vele weerspiegelingen, een onuitputtelijke bron en een spiegel die steeds weer nieuwe beelden weerkaatst afhankelijk van de persoon die haar in handen houdt. De Schrift is een levende en open wereld die niemand kan verzegelen of afsluiten. Niemand kan haar inperken, niet degene die haar leest en haar met een vroom hart overpeinst en ook niet de geestelijken die haar aan de gelovigen uitleggen. Dit is een theologie die ruimte biedt aan de complexiteit van God en mens, zoals de Schrift zelf dat vereist door haar dubbele vruchtbaarheid, intrinsiek (goddelijk) en extrinsiek (menselijk).
Sint-Jakob van Sarug († 521) benadrukt, net als Efrem voor hem, dat we de Schrift met een liefdevolle houding tegemoet moeten treden. Anders zal de Schrift zich niet voor de lezer openen en zal die vervolgens haar innerlijke schoonheid en de werkelijke betekenis van de Bijbeltekst niet ontdekken. Jakob zegt:
Benader de Schrift met liefde – dan zul je haar schoonheid zien,
Voor de Oud-Syrische editie, zie Paul Bedjan & Sebastian P. Brock (eds.), Homilies of Mar Jacob of Sarug, 6 vols., Piscataway, NJ, 2006, vol. IV: 282. Engelse vertaling door Sebastian Brock, ‘Three Syriac Fathers on Reading the Bible,” Sobornost/Eastern Churches Review 33:1 (2011), 15.
want als je haar niet met liefde benadert, zal zij haar gezicht niet aan je tonen.
Als je haar zonder liefde leest, zal het je niets opleveren
want liefde is de poort waardoor je toegang krijgt tot haar werkelijke betekenis.
Wanneer je de Schrift in je handen neemt, stelt ze een duidelijke eis:
als je niet meer van haar houdt dan van jezelf, moet je haar niet lezen.
Ze zegt tegen je: ‘Als je mij schoorvoetend leest,
zal ik mij en mijn betekenis ook schoorvoetend aan je tonen.
Of je hebt je medemens lief, doet mij open en leest en ziet mijn schoonheden
of je leest me niet, want het zal je niets opleveren als je mij niet liefhebt.
Aan degene die mij liefde toont terwijl hij mij leest, zal ik liefde tonen
en als hij het aan me vraagt, zal ik al mijn schatten aan hem toevertrouwen.’
Verder is het gebed een vereiste voor een lezer die geestelijk inzicht wil verkrijgen en zo voordeel wil halen uit het lezen van de Schrift. Jakob verwoordt dat als volgt:
Alle woorden van de Schrift zijn vol van licht.
Bedjan & Brock, Homilies of Mar Jacob Sarug, vol II: 197. Engelse vertaling door Brock, ‘Three Syriac Fathers on Reading the Bible,’ 16.
Laat mij verlicht worden, Heer, zodat ik uw verhaal vol verwondering kan vertellen.
In de Schrift liggen mysteriën (of symbolen) verborgen.
O Zoon van God, schenk de geleerden de mogelijkheid
om de grote rijkdom die in de goddelijk Schrift verborgen ligt, bloot te leggen.
Maak mij waardig, Heer, om haar schatten binnen te halen en daar deel aan te krijgen.
In de manier waarop Jakob deze Bijbelse thema’s formuleert, legt hij het geweldige talent aan de dag om de rijkdom bloot te leggen die onder het oppervlak van de Bijbel verborgen ligt. Dit is voor de mensen die op dit moment vanuit hun geloof met de Bijbel bezig zijn nog net zo relevant als voor de gelovigen van meer dan een millennium geleden.
Het is ook belangrijk om op te merken dat de beste geestelijke uitleg van de Bijbel die van de Syrische patriarchen is overgeleverd, te vinden is in poëzie – niet in proza. De twee onderscheiden benaderingen voor het lezen en uitleggen van de Bijbeltekst – de religieus-geestelijke en de historisch-seculiere – hebben verschillende doelen. De historische interpretatie voorziet ons van de uitwendige betekenis, terwijl de geestelijke interpretatie ons wijst op de inwendige betekenis van de Bijbeltekst. Deze twee interpretaties hoeven niet met elkaar te wedijveren, maar zijn vooral complementair en verrijken daardoor de traditie van het lezen en uitleggen van de Bijbel als geheel.
Mor Polycarpus
Aartsbisschop van de Syrisch-Orthodoxe Kerk in Nederland