Zelfbeeld

Hoe kijk je naar jezelf? Wie ben je echt? En hoe zou je graag willen zijn? In de westerse cultuur van de eenentwintigste eeuw ligt grote nadruk op ons zelf en zelfbeeld. Vaak wordt dan gesteld dat je jezelf en authentiek moet zijn, dat je talenten moet ontplooien en ambities moet nastreven. Je bent pas iemand als je presteert en als je geslaagd bent. In de westerse psychologie wordt dan ook nadruk gelegd op autonomie en zelfrealisatie, op een positief zelfbeeld, gebaseerd op je sterke kanten en mooie karaktereigenschappen. Tegelijk is er een tegenbeweging te zien, vooral in de zogeheten positieve psychologie: er ligt ook kracht in kwetsbaarheid, je mag compassie hebben voor je eigen lijden en tekort.

Vanuit een ontwikkelingspsychologisch perspectief heb je als kind twee belangrijke taken te volbrengen: je moet leren zelf iemand te worden, en je moet leren op een goede manier in relatie te staan tot anderen. Het gaat dus om autonomie en verbondenheid, om gerichtheid op jezelf en op de ander. De uitdaging is om deze twee in balans te houden, niet alleen in de kindertijd, maar in iedere levensfase.