Wie was Hosea (koning van Israël)?

Hosea is de naam van de laatste koning van het noordelijke koninkrijk Israël. Hij regeert van 732 tot 724 voor Christus.

De naam Hosea betekent: Hij (God) heeft geholpen.
De naam Hosea komt verschillende keren voor in de Bijbel. Er is een profeet met de naam Hosea (Hosea 1:1), een leider van de stam Manasse (1 Kronieken 27:20) en een priester (Nehemia 10:24). Hosea is ook de oorspronkelijke naam van Jozua (zie Numeri 13:8; Numeri 13:16).

Hosea regeert negen jaar in Samaria, de hoofdstad van het noordelijke rijk Israël. Hosea is aan de macht gekomen na een staatsgreep tegen koning Pekach (2 Koningen 15:30). Pekach kwam samen met een aantal koningen van andere kleine staatjes in opstand tegen de Assyriërs, die delen van Israël hadden veroverd (2 Koningen 15:29).
Maar Hosea is een vriend van de Assyriërs. Hij vermoordt koning Pekach. De Assyrische koning Tiglatpileser III benoemt Hosea tot koning over Israël, maar hij blijft zelf de baas.

Hosea moet elk jaar een groot bedrag aan belasting betalen aan Assyrië. Als Salmanassar V in 726 voor Christus zijn vader Tiglatpileser III opvolgt, probeert Hosea onder het betalen van die belasting uit te komen. Hosea wordt bevriend met andere staten (onder andere Egypte), die ook geen belasting willen betalen.
Daarom valt de Assyrische koning Salmanassar V Israël aan. Hosea wordt zijn vazal. Dat betekent dat Hosea niet meer een zelfstandige koning is. Hij krijgt wel bescherming van de Assyrische koning.
Toch weigert Hosea weer belasting aan Assyrië te betalen. Daarop neemt Salmanassar V Hosea gevangen en begint hij met de belegering van Samaria. Na drie jaar (in 722 voor Christus) veroveren de Assyriërs de stad onder leiding van Sargon II. De Israëlieten die in het noordelijke rijk leven, worden naar Assyrië weggevoerd (2 Koningen 17:6).