Wie was Habakuk in de Bijbel?

Habakuk is een profeet die leefde rond 600 voor Christus, toen de Babyloniërs het zuidelijke koninkrijk Juda dreigden te veroveren.

De naam Habakuk betekent: ‘omhelzing’ of ‘slingerplant’.
Het bijbelboek Habakuk, een van de twaalf ‘kleine profeten’, is naar hem genoemd.
Veel uitleggers denken dat Habakuk bij de stam Levi hoorde, omdat hij een klaaglied schreef dat in de tempel gezongen kon worden (Habakuk 3:19). Deze gedachte wordt ook gesteund door latere tradities. In sommige Griekse handschriften van het verhaal over Daniël en de draak (Daniël 3:33-39) staat dat Habakuk de zoon van Jozua uit de stam Levi was.

Waarschijnlijk werkt Habakuk als profeet in het zuidelijke koninkrijk Juda. Hij waarschuwt de bewoners van Juda voor de komst van de Babyloniërs. God zal de Babyloniërs gebruiken om zijn volk te straffen (Habakuk 1:12).

De profeet Habakuk wordt ook genoemd in de toevoegingen aan het boek Daniël. Daarin geeft een engel van God hem de opdracht om soep en brood te brengen naar Daniël in de leeuwenkuil. De engel tilt hem aan zijn haren op en brengt hem van Judea naar Babylonië. Daar zet hij hem neer aan de rand van de leeuwenkuil. Nadat Habakuk het eten aan Daniël heeft gegeven, brengt de engel hem weer naar huis.