Wie was Jonatan in de Bijbel?

Jonatan is een zoon van koning Saul en de beste vriend van David. Jonatan weet dat niet hij, maar David later zijn vader zal opvolgen als koning. Hij sterft op het slagveld in de strijd tegen de Filistijnen.

De naam Jonatan betekent: De Heer heeft gegeven.
Jonatan is de oudste zoon van Saul en de beoogde opvolger van zijn vader. Toch wordt Jonatan geen koning, omdat God zijn vader verstoot en David aanwijst als zijn opvolger.
Er zijn verschillende personen in de Bijbel met de naam Jonatan. Een van hen is de zoon van de priester Abjatar (1 Koningen 1:41). Een andere Jonatan is een broer van Judas de Makkabeeër (1 Makkabeeën 9:31).

Tijdens een aanval van de Filistijnen besluit Jonatan om met zijn wapendrager een wachtpost van de Filistijnen te overvallen. Als het hen lukt om deze wachtpost te veroveren, ontstaat er paniek in het leger van de Filistijnen. Dan geeft Saul het bevel om aan te vallen, waarbij hij zweert dat niemand iets mag eten voordat de Filistijnen verslagen zijn. Wie dat wel doet, zal gedood worden.
Jonatan weet hier niets van en eet een beetje honing. Als Saul dat ontdekt, vindt hij dat zijn zoon moet sterven. Maar zijn soldaten protesteren hiertegen. Ze vinden dat Jonatan moet blijven leven, omdat hij met Gods hulp voor deze grote overwinning heeft gezorgd.

Nadat David de reus Goliat heeft verslagen, sluit Jonatan een innige vriendschap met David. Jonatan voelt zich niet bedreigd in zijn eigen positie, maar hij gunt David het koningschap. Hij vraagt David of hij, als hij later koning is, goed wil zijn voor zijn nakomelingen, (1 Samuel 20:42).
In het conflict tussen David en Saul kiest Jonatan de kant van David. Als David op de vlucht is voor Saul, komt Jonatan hem opzoeken (1 Samuel 23:14-18). Tijdens dat bezoek bevestigt Jonatan nogmaals dat David koning zal worden en dat hij dan zijn tweede man zal zijn.

Jonatan sneuvelt samen met zijn vader en twee van zijn broers in de strijd tegen de Filistijnen (1 Samuel 31:2). David zingt een treurlied voor Jonatan en zijn vader Saul, waarin hij hen als helden bezingt (2 Samuel 1:17-27).