₁₃U was het die mijn nieren vormde,

die mij weefde in de buik van mijn moeder.

₁₄Ik loof U om het ontzaglijke wonder van mijn bestaan,

wonderbaarlijk is wat U gemaakt hebt.

Ik weet het, tot in het diepst van mijn ziel.

₁₅Toen ik in het verborgene gemaakt werd,

kunstig geweven in de schoot van de aarde,

was mijn wezen voor U geen geheim.

₁₆Uw ogen zagen mijn vormeloos begin,

alles werd in uw boekrol opgetekend,

aan de dagen van mijn bestaan ontbrak er niet één.

₁₇Hoe rijk zijn uw gedachten, God,

hoe eindeloos in aantal,

₁₈ontelbaar veel, meer dan er zand is bij de zee.

Ontwaak ik, dan nog ben ik bij U.

₁₉God, breng toch de goddelozen om,

– weg uit mijn ogen, jullie die bloed vergieten –

₂₀ze spreken kwaadaardig over U,

uw vijanden misbruiken uw naam.

₂₁Zou ik niet haten wie U haten, HEER,

niet verachten wie tegen U opstaan?

₂₂Ik haat hen, zo fel als ik haten kan,

ze zijn ook mijn vijand geworden.

₂₃Doorgrond mij, God, en ken mijn hart,

peil mij, weet wat mij kwelt,

₂₄zie of ik geen verkeerde weg ga,

en leid mij op de weg die eeuwig is.